معنای لغوی مهدویت، اگر این واژه را مصدر صناعی بدانیم، به معنای «مهدوی بودن» خواهد بود و اگر صفت نسبی بدانیم، منتسب به حضرت مهدی (عج) خواهد بود که با تاء تأنیث، صفت برای موصوف محذوف می‌گردد و با موصوفاتی از قبیل «عقیده» یا «طریقه» به معنای عقیده مهدویت و طریقه مهدویت خواهد شد.

سرانجام نظام اجتماعی انسان‌ها را نظامی توحیدی تشکیل می‌دهد که بر نظام شرک و طاغوت غلبه کرده و پیروزی از آنِ صالحان و راستگویان خواهد بود و همان‌طور که وعده داده شده، حکومت الهی در آخر الزمان محقق خواهد شد که حکومت حق است و باطل در برابر آن تابِ مقاومت ندارد و مانند کف‌های روی آب از بین خواهد رفت و پوشالی بودنش مشخص خواهد شد. در نهایت حق بر باطل پیروز است.

هر یک از ادیان الهی مثل اسلام، آئین و روش خاصی برای ازدواج دارند و جایگاه متفاوتی برای ازدواج قائل هستند. در عین اینکه در انجیل تجرد بر ازدواج اولویت داده شده، اما مسیحیان کاتولیک، ازدواج را یکی از آیین های مقدس خود می‌دانند. در یهودیت نیز ازدواج و تأهل، وضعیت آرمانی مردان تلقی می‌شود نه زنان. زنان مکلف به ازدواج نیستند؛ زیرا وظیفه داشتن فرزند تنها بر عهده مردان است.

محبت به امام زمان (عج) وظیفه‌ای است که پیامبر اکرم (ص) به دستور خداوند از ما خواسته است؛ محبت نیز تابع معرفت و شناخت است و هر چه شناخت بیشتر شود، محبت شدیدتر خواهد بود؛ بنابراین منتظِر باید شناخت خود را به امام زمان (عج) کامل کند تا محبت امام در او پدید آید.

یکی از مظاهر انتظار واقعی، إحیاء داشتن شب نیمه شعبان به عبادت و دعاست؛ امام باقر (ع) درباره احیاء این شب می‌فرماید: «در این شب خداوند فضلش را بر بندگان ارزانی می‌دارد و به بزرگواری خودش، آنها را می‌آمرزد. پس برای نیل به مقام قرب خداوند، در این شب بکوشید؛ زیرا خداوند به ذات خود قسم یاد کرده که هیچ درخواست کننده‌ای را در این شب، بی‌پاسخ رها نسازد، مگر این‌که خواهش او نافرمانی خدا باشد.»

وهابی‌ها غیبت امام زمان (ع) را نشانه نپرداختن به وظیفه‌اش می‌دانند؛ زیرا امام غائب توانایی انجام وظیفه خود را ندارد؛ در پاسخ باید گفت که خداوند امام را تعیین کرده است و این مردم هستند که با اختیار و عدم اطاعت از فرامین امام، مانع وجود او شده‌اند. هم‌چنین وظیفه حفظ شریعت و تبلیغ دین، تنها به عهده امام نیست و پیروان نیز این وظیفه را انجام می‌دهند.