نسائی کتابی در فضایل صحابه نوشته به نام «فضایل الصحابه» اما در این کتاب هیچ فضیلتی از معاویه نقل نکرده است. وقتی از او پرسیدند که چرا در رابطه با فضایل معاویه چیزی ننوشته‌ای؟ پاسخ داد: درباره او چه بنویسم، در حالیکه پیامبر (صلی الله علیه و آله) در توصیف او فرمود: «اللهم لاتشبع بطنه؛ خدایا شکم او را سیر نکن»

نخستين مخالفان بنيان‌گذار وهابيت، پدر و برادرش بوده‏‌اند، برادرش «شيخ سليمان» در رد افكار «محمدبن عبدالوهاب» و بدعت‌‏هاىش مى‏‌گويد: در اين مدت هشت‌صد سال (فاصله ميان قرن سوم تا قرن دوازدهم) كه از زمان ائمه چهارگانه اهل سنت مى‌‏گذرد از هيچ عالمى از علماء اسلام روايت نشده است كه اين امور را (شفاعت، توسل و زیارت) كفر دانسته باشد.

یکی از عالمان محقق که به حقیقت رهنمون شد، شیخ خلیل هاشم است؛ او می‌گوید: از یک شیعه دلیل خواستم، او گفت: حدیث پیامبر در جریان جنگ خندق درباره‌ی امیرالمؤمنین؛ حدیث غدیر؛ آیه تطهیر و لیلة المبیت و... و ترس ابوبکر از کفار هنگام مصاحبت با پیامبر؛ تحقیق نسبت به این مطالب و اقرار علمای اهل سنت به این حقایق باعث شیعه شدنم شد.

خداوند نور حقیقت را در دل افرادی روشن می‌کند که به دنبال صراط مستقیم هستند. لذا برخی با تحقیق راه نجات را می‌یابند و رستگار می‌شوند؛ یکی از این افراد ره‌یافته، عالم اهل سنت اسعد وحید قاسم است. او هجمه‌های وهابیت علیه شیعه را نمی‌پذیرد و اقرار می‌کند که عالمان شیعه در هدایت مردم به مراتب هوشیارتر از بزرگان اهل سنت عمل می‌کنند.

علمای بزرگ اهل سنت در تأیید حدیث «انا مدینة العلم و علی بابها؛ من شهر علم هستم، و علی دربِ آن.» این‌گونه نظر داده‌اند: حاکم نیشابوری و متقی هندی آن را صحیح می‌دانند؛ ابن‌حجر عسقلانی و سیوطی و علائی، آن را حسن می‌دانند. ابن حجر می‌گوید: حدیث جعلی نیست. فتنی و علائی گفته‌اند: هر کسی حکم به کذب یا جعل این حدیث کرده، خطا کرده است.

مذهب تشیع مذهبی است که برگرفته شده از علوم اهل بیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌باشد، این مذهب به واسطه اتصالش به امامان معصوم که جانشینان پیامبر خاتم هستند علم الهی را یدک می‌کشند، مذهبی که در هر برهه‌ای از زمان جوابگوی تمام مسائل دینی و دنیایی مردم به پشتوانه عقل و نقل است و تمام مذاهب اسلامی را مقهور خود کرده است.