می‌دانیم که هیچ انسانی به غیر از ائمه اطهار مصون از خطا و اشتباه نیست. همه انسانها احتمال ارتکاب گناه در آنها وجود دارد. اما نمی‌دانیم چرا برادران اهل سنت اصرار بر عادل بودن صحابه دارند؟ درحالی که تاریخ به وفور از خطاها و گناهان آنها پرده برداشته است. با مشاهده تاریخ به خوبی می‌بینیم که فرضیه عدالت صحابه یک سخنی پوچ و بیهوده است

بر اساس سیره و روش مسلمین از صدر اسلام و حتی قبل از آن، اصل زیارت قبور مورد قبول بوده و بزرگان فرق و مذاهب اسلامی خود به این موضوع هم تصریح می‌کردند و هم عامل به آن بوده‌اند. اما در عین حال معتقد بودند که در دین اسلام مواردی باعث می‌شود که انسان به شرک و کفر متمایل شود لذا اهل سنت به شدت هر چه تمام‌تر از آن نهی می‌کردند و دیگران را باز می‌داشتند

بعد از رحلت نبی اسلام، دین شریفش دستخوش حوادث ناگواری قرار گرفت که موجب تغییر جهت آن گردید. مسئله امامت نقل محافل شد و هر کسی داعیه جانشینی حضرت را داشت. ولی غافل از این که امر جانشینی به دست خداوند است و کسی نمی تواند در آن دخالتی نماید. بعد از ماجرای سقیفه، اتفاقی ناگوارتر از جسارت به حضرت زهرا نیست که بر آن حضرت روا داشتند.

اهل سنت معتقدند رضایت الهی از بیعت‌کنندگان بیعت شجره، رضایتی بی‌قید و شرط و ابدی است؛ عبدالرحمن بن عدیس از اصحابی که در صلح حدیبیه و بیعت شجره حضور داشت، امیر سپاهی بود که از مصر برای حصر عثمان آمده و او را کشتند. حال رضایت خداوند در مورد او نیز بدون قید و شرط است؟

هر مسلمانی که با پیامبر همراه بوده و یا ایشان را دیده، و هنگامی‌که از دنیا رفته، هم‌چنان بدو ایمان داشته و مسلمان بوده است صحابی است و اهل سنت معتقدند که او عادل است و بهشتی. یکی از اصحاب پیامبر اکرم که سوابق درخشانی دارد، و در جنگ‌های مختلفی شرکت کرده و مسلمان هم مرده، در قتل عثمان یاری رسانده ...

اهل بیت اطهار در نزد خداوند متعال از عزت و جلالت بالایی برخوردار هستند. خداوند متعال با وجود اینکه قادر مطلق است و بر تمام امور تواناست، لیکن اهل بیت را واسطه فیض خود نامیده است. این سخن از کلمات حضرات معصومین به دست می آید و آنان در سخنان خود فرمودند که خداوند ما را واسطه و اسباب فیض و رحمت خود قرار داده است و این نشان از عظمت اهل بیت دارد.