پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ هخامنشیان پس از تجاوز به سرزمین‌ها و اشغالِ اراضی، با اسیران جنگی چگونه برخورد می‌کردند؟ این اسیران، همان سربازان مدافع وطن خود بودند که در برابر هخامنشیان ایستاده و از وطن خود دفاع می‌کردند.

- شکنجه: برای نمونه، کوروش دوم هخامنشی (مشهور به کوروش کبیر) به سرزمین ماد حمله کرد، آنجا را غارت و برخی را به بردگی گرفت.[1] سپس  آمیتیس (دختر پادشاه ماد) و دو فرزند او را گروگان گرفته؛ شکنجه و از آنان به عنوان طعمه استفاده کرد تا پادشاه ماد، تسلیم شود. کوروش، به آمیتیس (زن شوهردار) علاقه‌مند شد. پس از مدتی، اسپیتاما (شوهر آمیتیس) را به قتل رساند و آمیتیس را تصرف کرد.[2] همچنین طبق کتیبه داریوش در بیستون، داریوش، گئومات را اسیر کرد. سپس او را شکنجه و در منظر دید دیگان، پای خود را بر روی سینه او گذاشت و تحقیرش کرد. سپس دستور داد او را گردن زدند. ایضاً در هگمتانه ماد، شخصی به نام فرَوَرتیش دست به اغتشاش زد. داریوش لشکری فرستاد. جنگ در گرفت و فرورتیش اسیر شد. او را شکنجه کردند. سپس بینی، زبان و گوش‌ او را بریدند و بعد هم یک چشمش را از حدقه درآوردند. نهایتاً او را در ملأ عام به دار آویختند تا عبرتی برای سایر اغتشاش‌گران باشد.[3]

- ذبح: اردشیر پادشاه هخامنشی به درخواست مادرش، دستور داد 50 اسیر یونانی را سر بریدند[4].

- خدمت در حرمسرا: شاهان هخامنشی، پس از اینکه یک سرزمین را تصرف می‌کردند، دستور می‌دادند زنان و دختران زیبا را انتخاب کرده و به حرمسرا بفرستند تا از آنان "استفاده" کنند.[5]

- بردگی: اسیرانی که توان کار داشتند به عنوان برده، خرید و فروش و مجبور به کار می‌شدند.[6] حتی تخت جمشید به دست همین اسیران هنرمند و معمار ساخته شد.[7]

پی‌نوشت:

[1]. دیاکونوف، تاریخ ماد، ترجمه کریم کشاورز، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1345، ص 519.
[2]. تاریخ کتزیاس خلاصه فوتیوس، ترجمه کامیاب خلیلی، ص 19. دیاکونوف، همان، صص 385-386.
[3]. والتر هينتس، داريوش و ايرانيان، ترجمه پرويز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1391. ص 315. [مشاهده اسکن از متن کتاب]
[4]. والتر هینتس، همان، ص 462. [مشاهده اسکن از سند]
[5]. بنگرید به:
Dandamayev, COURTS AND COURTIERS i. In the Median and Achaemenid periods. Encyclopædia Iranica, Last Updated: November 2, 2011, Vol. VI, Fasc. 4, pp. 356-359
[6]. بنگرید به مجموعه مقالات: برده داری در فرهنگ هخامنشی
[7]. ماریا بروسیوس، ایران باستان، ترجمه ع.عبدی، نشرماهی، تهران، 1392، ص 106.