متفرقه
جهل از عافت‌های بزرگی است که اگر نسبت به رفع آن اهتمام جدی صورت نگیرد، ممکن است انسان را در دنیا و آخرت، متحمل خسارت‌های سنگینی کند. امام علی(علیه‌السلام) می‌فرمایند:«بزرگ‌ترین مصیبت، نادانى است؛ زیرا سبب انواع مصائب دنیوى و اخروى می‌گردد.» راغب اصفهانی جهل را به سه دسته‌ی، خالى بودن نفس و خاطر انسان از علم و دانش، اعتقاد و باور داشتن چیزى بر خلاف آن‌چه که هست و انجام کارى بر خلاف آن‌چیزی که باید انجام شود؛ خواه به آن معتقد باشی یا نه؛ تقسیم کرده است.
کج‌فهمی نسبت به مسائل دینی و قرآنی، از ویژگی‌هایی است که بسیاری از مدعیان دروغین گرفتار آن هستند. در حقیقت اصرار بر برداشت غلط و غیرعالمانه در مسائل تخصصی و کارشناسانه، یک نو بیماری است که افراد ساده اندیش و کج فهم به آن مبتلا بوده و به همین دلیل حقایق را وارونه و سلیقه‌ای تفسیر می‌کنند. سیدحسین عباس‌منش، که در حال حاضر ساکن آمریکاست، از افرادی است که بدون علم و تخصص لازم در امور دینی و قرآنی، به نفی یا اثبات موضعات مختلف در زمینه دین و قرآن پرداخته است.
کج‌فهمی و برداشت‌های غلط و سلیقه‌ای از مسائل دینی و مذهبی، از شاخصه‌های مشترک رهبران معنویت‌های نوظهور و غیردینی است. اوشو به عنوان یکی از مدعیان و رهبران معنویت‌های انحرافی، با حمله کردن به ادیان به دنبال تصویری خشک و جمودگرایانه از دین است. اومی‌گوید:«مذاهب با هر چیزی که انسان می‌تواند از آن لذت ببرد، مخالف‌اند. این به نفع آنها است که انسان را مفلوک و بدبخت نگه دارند و هر نوع امکان برای یافتن آرامش و نشاط و رضایت خاطر (این‌که بهشت برین را هم‌اینک، همین‌جا بیابی) را از دستش بگیرند.»
در زندگی انسان‌ها عواملی هستند که باعث غفلت انسان از یاد خدا می‌شود، اگر انسان به رفع این عوامل اهتمام نداشته باشد، به مرور زمان، از فطرت خود فاصله گرفته و همنشین هواپرستان و دلبستگان به دنیا خواهد شد. برخی از عوامل غفلت که در قرآن نسبت به آنها هشدار داده شده است، عبارتند از؛ تبعیت از هوای نفس، دلبستگی به دنیا و دنیاطلبی و وسوسه‌های شیطان.
یکی از سبک‌ها و ویژگی‌های خاص شبه‌جنبش‌های معنوی استفاده از واژه‌ها و کلمات جذاب است که غالب مخاطبان آنها به این کلیدواژه‌ها نیاز دارند تا به درد و رنج خود پایان دهند. این الفاظ بعضاً چنان جذابیت دارد که حتی افرادی که دغدغه‌ای در آن موضوع ندارند را نیز به سمت خود می‌کشاند. یکی از این الفاظ، شفابخشی و شفا دهی است.
برای سلوک الی‌الله دو مرحله بیان شده است. سلوک عقلانی و سلوک عرفانی. وظیفه ابتدایی انسان در مقام سیرالی‌الله، سلوک با تکیه بر عقلانیت است؛ و سلوک عرفانی در مرحله بعدی قرار دارد. در سلوک عقلی لزومی به استاد خاص نبوده، و فرد سالک باید با افزایش آگاهی، تفکر، کسب علم و بهره بردن از دانشمندانی که در حوزه علوم اسلامی و عقلی تبحر دارند، در مسیر سلوک الی‌الله حرکت کند. در سلوک عقلانی، انسان باید به مرحله‌ای برسد، که برای تمام اندیشه‌ها و باورهای خود، حجت عقلی ارائه کند.
فرقه و فرقه‌گرایی از معضلاتی است که جامعه اسلامی را با مشکلاتی جدی مواجه کرده است. فرقه‌ها گروه‌هایی هستند که با فاصله گرفتن از اعتقادات رایج و مرسوم یک جامعه، به تدریج به انزوا کشیده شده و حیات خود را در جدایی از جامعه و مردم دنبال می‌کنند. اکثر لیدرهای فرقه‌ها، افرادی خود خوانده و تحمیل‌گر هستند که ادعا دارند، مأموریت خاصی داشته و از آگاهی خاصی برخوردارند.
از میان تحریم کنندگان داخلی انتخابات 1400، شخصیتی که بیش از همه با حضور مردم مفتضح شد، محموداحمدی نژاد و فرقه حول ایشان بود.رئیس‌دولت سابق هیچ‌گاه تصور نمی‌کرد با وجود بیماری منحوس کرونا، و تاثیر غیر قابل انکار آن در انتخابات، مردم بزرگ ایران مشارکت حداکثری را رقم بزنند. توطئه‌ی فرقه بهار، به سرکردگی محموداحمدی نژاد، به عنوان یکی از متغیرهای احتمالی تاثیرگذار بر انتخابات آینده، با حضور پرشور مردم در پای صندوق‌های رای خنثی شد.
برخلاف همه ادیان و مذاهب، اسلام دینی با محوریت همگرایی اجتماعی است؛ به گونه ای که رسیدن به کمال و تعالی، در گروی اجتماعات انسانی امکان تحقق دارد و این گونه نیست که انسان بتواند برپایه خودبینی و خودمحوری بتواند مسیر کمالات انسانی را طی کرده و به قرب‌الهی برسد. از این رو از خصوصیات بارز و مهم عرفان اسلامی، اجتماعی بودن آن است؛ یعنی شناخت خداوند و خدایی شدن تنها از مسیر خدمت به خلق می‌گذرد، و این خدمت می‌تواند از زوایای مختلفی انجام شود.
احمد اسماعیل بصری (مدعی یمانی)، علت نزول عذاب بر لشکر ابرهه برخلاف امویان این را می‌داند که مردم زمان ابرهه پند می‌گرفتند ولی امویان اهل پند وعبرت نبودند بلکه دل آنها کاملا قساوت گرفته بود؛ حال آنکه علت نزول عذاب ارتکاب گناه و تجاوز از حد است و در آیات قرآن به این مطلب تصریح شده است.
احمد اسماعیل گاطع (مدعی یمانی) در ذیل آیه‌ی 48 سوره‌ی بقره می‌گوید: که آیه‌ی یاد شده مطلق شفاعت را نفی نمی‌کند بلکه شفاعت در هنگام مرگ را نفی می‌کند و می‌گوید هر انسان مومنی لازم است عذاب آن لحظات را بکشد حال آنکه روایات متعددی شفاعت را در آن لحظات ثابت کرده است.
احمدالحسن بصری مدعی‌ست که اغلب روایاتی که درباره قائم صحبت به میان آورده است، مرادشان امام مهدی (علیه‌السلام) نیست؛ بلکه مرادشان شخص احمدالحسن و همان مهدی اول (امام سیزدهم) است، در این نوشتار به اختصار این نظریه مورد بررسی قرار گرفته است.
احمد الخسن مدعی یمانی، در جاهای فراوانی از کتاب‌های خود گفته که رویا و خواب یکی از راه‌های شناخت حجت خداست حال آنکه این راه یقین آور نیست زیرا که برخی از خواب‌ها دروغ هستند و در صورت پذیرش حجیت خواب، دیگر ضرورت به حجت خداوند متعال منتفی خواهد شد.
احمد الحسن در تفسیر آیه 124 سوره‌ی بقره مرتکب اشتباهات متعددی شده از جمله: می‌گوید: مراد از ظالمان در (لا ینال عهدی الظالمین) انبیائی هستند که نتوانسته‌اند اجر اعمال‌شان را مساوی با اجر اعمال پیامبر خاتم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) برسانند حال آنکه امامان شیعه تفسیر دیگری که مخالف با این تفسیر است ارائه کردند که بطلان تفسیر احمد الحسن را به خوبی بیان می‌کنند.