پیشوای بابیت، برای اثبات خوش‌خدمتی به اربابانش، پیروان خود را به جاسوسی برای اطلاع از جزئیات امور حکومتی فراخواند. پیامبرخوانده‌ی بهائیت نیز پیروان خود را به خدمت به حامیانش فراخوانده است. در این صورت، از آن‌جا که شکل‌گیری و امتداد جریان بابیت و بهائیت با حمایت استعمار بوده، آیا این نشانه‌ها را چیزی جز جاسوس‌پروری می‌توان نامید؟!

با توجه به حمایت همه‌جانبه‌ی آمریکا از بهائیت، بهائیان موظفند تا هرگونه خدمتی (از جمله جاسوسی) را به آن‌ها بنمایند. از این‌رو اسناد، حکایت از ارتباط اطلاعاتی متقابل میان بهائیت و آمریکا وجود دارد. اما به راستی چگونه می‌توان شعار عدم مداخله در امور سیاسی سر داد و در عین حال، جاسوسی و خیانت به وطن، جرم مشترک مجرمین بهائی باشد؟!

پیشوایان فرقه‌ی بهائیت، حکم به اطاعت و پیروی از تمامی حکومت‌ها صادر کرده‌اند. نویسندگان بهائیت، در توجیه این حکم استبدادی پیشوایان خود، مدعی‌اند حکومت حاکم بر هر کشور، نتیجه‌ی خواست مردمی است و نباید به آن اعتراض کرد. اما در پاسخ به این توجیه‌سازی بهائیان می‌گوییم: خدای تعالی، تغییر سرنوشت انسان‌ها را به دست خودشان دانسته است.

نویسندگان بهائی با انتساب سخنانی ایران‌دوستانه به پیشوایان خود، در تلاشند تا حسّ ترحم ایرانیان را نسبت به خود برانگیزند. این در حالیست که با بررسی سیره‌ی پیشوایان بهائیت درمی‌یابیم که بر خلاف این ادعا، آنان نه تنها از گرفتاری و مصیبت دیدن هم‌وطنانشان، اظهار خوشحالی نمودند، بلکه در سفرهای خود، ذخایر ایران را پیش‌کش اجانب می‌کردند.

کانال تبلیغی بهائیت به نقل از نهاد رهبری بیت العدل، هرگونه تبلیغ شهروندان اسرائیلی توسط بهائیان را ممنوع اعلام کرد. اما به راستی، اگر تبلیغ شهروندان اسرائیلی به خاطر پیروی از قوانین این کشور ممنوع است، پس چرا سرکردگان بهائیت اصرار به گسترش تبلیغ خود در ایران داشته و پیروان خود را سپر بلای این دوگانگی و راحت‌طلبی خود می‌سازند؟!

آموزه‌های دین مبین اسلام، همواره مسلمانان را به سوی ظلم‌ستیزی و تکیه بر آحاد مردم سوق می‌دهد. این در حالیست که پیشوایان دین‌ساز بهائیت، به دلیل آن‌که هیچ‌گاه پایه‌ی استوار مردمی نداشتند، تنها راه چاره‌ی خود را در جلب حمایت ابرقدرت‌ها یافتند. لذا با تغییر حکومت‌ها، آنان نیز رنگ عوض می‌کردند و زیر پرچم قدرت برتر می‌رفتند.