پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ هم‌دستی پیشوایان بهائی با استعمارگران انگلیس در اشغال فلسطین،[1] موجب شد تا دولتمردان انگلیسی در مرگ خادم وفادارشان "عبدالبهاء"، به سوگ بنشینند. همچنان که شوقی افندی درباره‌ی ارسال پیام تسلیت دولت انگلیس می‌نویسد: «وزیر مستعمرات حکومت اعلی حضرت پادشاه انگلستان «مستر ونیستون چرچیل»، به مجرد انتشار این خبر، پیام تلگرافی به مندوب سامی فلسطین «سر هربرت ساموئل»، صادر و از معظم له تقاضا نمود ابراز همدردی و تسلیت حکومت اعلی حضرت پادشاه انگلستان را به جامعه بهائی ابلاغ نمایند».[2]
از این‌رو جالب است بدانیم قدردانی انگلیسی‌ها از عبدالبهاء تا جایی پیش رفت که سرکمیسر عالی انگلیس در فلسطین، خود را موظف دانست تا پیش از همه، ادای احترام خود را به جنازه‌ی عبدالبهاء ابراز دارد؛ همچنان که می‌خوانیم: «در این هنگام، جمعیت مردم به جنازه فقید (عبدالبهاء) رو آوردند و مقدم بر همه، سر هربرت صموئیل (سر کمیسر عالی انگلیس در فلسطین) بود که او را مندوب سامی گویند و با اجزا و حواشی خود، مخصوصاً برای تشییع حاضر شده بود».[3]
اما به راستی چرا مدعیان دین‌آوری، این‌گونه خادمی استعمارگران را نموده که تا در حمایت و ادای احترام به آنان، پیشگام سایرین شوند؟!

پی‌نوشت:
[1]. ر.ک: سیدمحمدباقر نجفی، بهائیان، تهران: نشر مشعر، 1383 ش، صص 642-641.
[2]. شوقی افندی، قرن بدیع، ترجمه‌ی: نصرالله مودت، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 122 بدیع، ج 3، ص 322-321.
[3]. عبدالحسین آیتی، کواکب الدریه، مصر: مطبعة السعادة، 1342 ق، ج 2، ص 307.