اگر چه مسـیحیان ادعا میکنند که مبدأ هستی در همه مظاهر عالم تجلی نموده جز آن که در مسـیح، به کمال تجلی ظاهر شده است، اما کمال تجلی را در « تجسم خدا» فرض می‌کنند که مفهومی کاملا مادی و شـرك آلود است. آنان تفاوت میان تجلی و تجسم را در نیافته اند.

برخلاف ادعای مسیحیان حضرت مسیح خود را پیامبر خدا و فرستاده او می‌داند نه خدای پسر و پسر خدا. عيسی در یک ضرب المثل به مردم، خود را پیامبر معرفی می‌کند و می‌گوید: به شما ميگويم كه هيچ «پيامبری» در ديار خويش پذيرفته نيست. و همچنین مردم برای معرفی او گفتند: اين است عيسی نبی از ناصره جليل.

اناجیل چهارگانه درنقل قضیه به صلیب رفتن عیسی مسیح، دچار تناقض گویی شده اند. در انجیل یوحنا حمل صلیب به مسیح نسبت داده شده ولی در انجیل متی و مرقس و لوقا به «سمعان قیراونی» نسبت داده است. تناقضات موجود در اناجیل با معصوم بودن کاتبان آن و الهام خداوند، هنگام نوشتن اناجیل، منافات دارد.

عقیده مسیحیت به اینکه مسیح فدای گناهان بشر شد و تنها راه رستگاری، محبت به مسیح است بر خلاف آموزه‌های کتاب مقدس است. در کتاب مسیحیان آمده است که فرزند نباید به خاطر گناه پدرش فدا شود و پدر هم نباید به خاطر گناه فرزندش عذاب شود.

پس از حضرت عیسی مسیح (ع) شخصی به نام پولُس به تحریف و دست بردن در آموزه‌های الهی اقدام کرد و دین آسمانی مسیح را زیر و رو کرد. این شخص در این مسیر، به مخالفت با شریعت الهی پرداخت و مروجین احکام دینی را مورد توهین و ناسزا قرار می‌داد.

مسیحیت معتقد است که همه‌ی کسانی که از نسل حضرت آدم (علیه السلام) به وجود می‌آیند به خاطر گناهی که ایشان انجام داد، گناهکار هستند و فقط با مصلوب شدن مسیح است که از این گناهکاری رهایی می‌یابند، اما در بخش اول کتاب مقدس مسیحی (عهد عتیق) آیه‌ای وجود دارد که به صراحت بیان می‌کند هیچ‌کس به جای دیگران مجازات نمی‌شود!