همه پیامبران گذشته نوید به آمدن پیامبر خاتم حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را دادند تا این‌که ایشان با معجزه قرآن مجید خود را به جهانیان معرفی کرد و رسالت خود را به طور کامل انجام داد؛ ایشان خاتم پیامبران است و بعد پیامبر اکرم پیامبری نخواهد آمد و اگر کسی را پیامبر بخوانند، سخن باطلی است.

از جمله غلوهایی که نسبت به شخصیت احمد بن حنبل صورت گرفته برتری نگاه وی از یکسال عبادت است که خوشبختانه ذهبی که راوی آن است آن را غلو دانسته، اما جای تعجب اینکه در توجیه آن می‌نویسد: «این غلو است؛ سزاوار نیست گفته شود ولی علت گفته شدن این کلام محبت ولی الله در خداوند است.»

با توجه به این‌که غلوّ از موارد مورد بحث در میان مذاهب اسلامی بوده و این اتهام به شیعیان در مورد تحسین و بیان فضیلت‌های ائمه (علیهم السلام) وارد آمده، ایشان خود از ترفند دیدن خواب برای فضیلت‌تراشی بزرگان خود استفاده می‌کنند.

صدقه مقابری می‌گوید: نسبت به احمد بن حنبل بدبین بودم و از او خوشم نمی‌آمد. شبی در خواب دیدم که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دست احمد بن حنبل را گرفته، همچون دو رفیق در کنار هم راه می‌روند، هنگامی که از خواب بیدار شدم، بغضی که نسبت به او داشتم از بین رفت.

از جمله غلوهایی که در فضیلت‌تراشی نسبت به احمد بن حنبل گفتند این‌که: حضرت خضر (علیه‌السلام) به احمد بن حنبل سلام رسانده و می‌گوید: ساکنان آسمان و ملائکه (به خاطر تسلیم نشدن در مقابل حکومت) از تو راضی هستند.

کسانی‌که شیعیان را متهم به غلو زیاده‌گویی نسبت به پیشوایان خود معرفی می‌کنند، با غفلت از مسئله غلوی که به شیعیان نسبت می‌دهند، احمد بن حنبل را ملاک و معیار برای ورود و خروج در دین قرار داده‌اند و در مورد وی می‌گویند: «بغض و دشمنی با احمد بن حنبل، نشانه خروج از دین است.»