مباحث کلامی
یکی از مسائلی که از دیر باز تا کنون مورد بحث بین فرقه‌های مسلمین بوده است بحث موصوف شدن به صفت ناجیه است که هر کدام از فرق سعی دارند خود را موصوف به آن کنند و بر این امر ادله‌ای اقامه کرده‌اند. به نظر شیعه صراط حق و راه نجات همان است که در کلام پیامبر (صلی الله علیه و آله) به آن تصریح شده است، و ایشان در موقعیت‌های مختلف به بیان حقانیت علی..
علمای بزرگ اهل سنت، در پی تطهیر صحابه هستند، به‌گونه‌ای که هر کاری آنان انجام می‌دهند، همان سنت نبوی بوده و برای آن در احادیث، روایتی که آن عمل را تأیید نماید، می‌یابند. مثلاً یکی از اعمالی که برخی از صحابه انجام می‌داده‌اند، ایستاده ادرار کردن بوده است؛ در شرح صحیح مسلم آمده است: «ایستاده ادرار کردن عمر بن خطاب به اثبات رسیده است، و همچنین...
از عقاید شیعه اعتقاد به رجعت است و این تفکر به معنی انکار معاد نیست و روایات مرتبط به معاد نیز تأویل به رجعت نمی‌شود، بلکه هر کدام از این دو موضوع (معاد و رجعت) ادله خاص خود را دارد، لذا مقصود از رجعت آن است که پس از ظهور منجی عالم و قبل از قیام قیامت بخشی از مردم (بهترین افراد و شقی‌ترین افراد) زنده می‌شوند و به پاداش یا مجازات برخی از...
مشخص است که حضرت خلافت را حقّ خویش میدانستنهاند و اگر پس از قتل عثمان، چنان کلامی را بیان داشتهاند، به خاطر جوّ تاریکی بوده است که خلافت را با هزاران مشکل روبرو مینموده است. چنانکه در ادامه همان کلام چنین آمده بود: «... پیش رویمان امری است که چهرهها و رنگهای مختلفی دارد و قلبها بر آن نمیایستند و عقلها بر آن قرار نمییابند.» و یا بهخاطر...
تاریخ بیانگر موارد زیادی است که صحابه به فرمان رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) گوش فرا نداده و مخالفت نمودهاند! این مخالفتها نشانگر عدم عدالت برخی صحابه و توجیه روشنی است که چرا بعد از رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) خلافت امام علی (علیه السلام) که به نصوص متواتر توسط پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) بیان شده بود، کنار گذاشته شد. در این...
یکی از شبهاتی که بارها توسط مخالفین شیعه مطرح شده است، عدم ذکر ائمه (علیهم السلام) در قرآن است درحالیکه شیعه امامت را از اصول ایمان دانسته و کسی را که امام زمانش را نشناسد و بمیرد را محکوم به مرگ جاهلیت میداند. در پاسخ به این نکته باید توجه داشت که اولّا اصل امامت و جایگاه رفیع آن در اسلام بلکه در طول تاریخ از مسلّمات قرآنی است که...
یکی از شواهد بیشماری که معنای حدیث غدیر و دلالت آن بر ولایت و امامت مولا علی (علیه السلام) را آشکار میسازد، قرار گرفتن حدیث ثقلین در دل حدیث غدیر است. حاکم نیشابوری به سند صحیح از زید بن ارقم نقل نموده است که هنگامی که رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) از حجة الوداع برگشتند، در غدیر خم فرود آمدند و فرمودند: «گویا من (به ارتحال از دنیا)...
گرچه خلافت امام علی (علیه‌السلام) به نصّ الهی صورت پذیرفته و اصل این مقام قابل غصب نیست، اما اگر در ظاهر نیز قدرت و رهبری جامعه مسلمین به ایشان سپرده میشد، قطعا وضعیت امروز جهان بسیار متفاوت بود! وقتی معصومی بر مسند قدرت بنشیند که طبق کلام رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)، از قرآن جدایی ندارد، قطعا اسلام آن طور که هست پیاده...
نمی‌توان به عبارت «و بناتک» در کلام خدا استناد نمود و بیش از یک دختر برای پیامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) ثابت کرد؛ چون روش قرآنی ما را در این ادعا مساعدت نمی‌کند؛ برای این که ممکن است منظور حضرت زهرا باشد و برای بزرگ شمردن جمع آورده باشد، همچنان که در آیه مباهله چنین است؛ همچنين ممكن است مقصود از بنات، كل دختران امت باشد كه چون رسول خدا پدر امت به حساب...
در روایت آمده است که عامر بن طفیل یکی از سران قبیله بنی‌عامر، شرط اسلام اختیار کردنش را واگذاری مقام خلافت و جانشینی رسول خدا بود، که حضرت صریحاً در پاسخ او بیان فرمود: «لیس ذلک إلی إنما ذلک إلی الله عزوجل یجعله حیث یشاء.[4] واگذاری امر خلافت در اختیار من نیست؛ بلکه به دست خداوند است، هر که را او بخواهد، قرار می‌دهد.» از اینجا روشن می‌شود که جانشین...
شاید مهمترین شبههای که بر دلالت حدیث غدیر بر خلافت امام علی (علیه السلام) مطرح شده است، این باشد که رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) در صدد رفع خصومتی بوده است که میان لشگریانی که به یمن رفته بودند، با امام علی (علیه السلام) رخداده بود. شبههای بیپایه که اندکی تأمل در ماجرای حدیث غدیر، متن حدیث و قرائن خارجی، برای دفع آن کافیست...
خداوند در پاسخ به حضرت ابراهیم، قاعده ای کلی بیان می‌دارد، و آن این است که امامت، عهد من است، و این عهد به ظالمان نمی‌رسد؛ یعنی هیچ ظالمی نمی‌تواند امام شود، نه اینکه از نسل حضرت ابراهیم ظالمانشان نمی‌توانند امام شوند. پس طبق این آیه کسی که ظلمی در زندگی انجام داده، خداوند عهد امامتش را به او نمی‌سپارد. این نکته بسیار مهم...
پس از نزاعی كه در امر خلافت أمير المؤمنين (عليه السّلام) اتفاق افتاد، برخى از مردم نسبت به آنچه كه آن حضرت از رسول خدا (صلى اللَّه عليه و آله) درباره مقدّم بودن ایشان بر ديگران روايت فرموده بود، با ترديد و انكار مینگریستند، بنابراین ایشان در ميدان وسيع كوفه (رحبه) حضور يافت و در ميان گروه بسيارى كه در آنجا گرد آمده بودند، استدلال فرمود.
باب حطّه در تاریخ، همان دری است که خداوند متعال براى امتحان بنی اسرائيل دستور مى‌دهد كه از آن در برای بخشوده شدن گناهانشان و قبول توبه آن‌ها با تواضع و فروتنی وارد شوند. اما بنیاسرائیل بر خلاف آن، از پشت وارد شدند و به جاى حطّة كه به معناى طلب مغفرت و آمرزش است، واژه حنطة را بر زبان جارى مى‌كردند و در نهايت در اين امتحان مردود شدند.[1] خداوند متعالى در اين باره مى‌فرمايد...