زال، پسر سام، با موهای سپید متولد شد. به همین سبب، سام او را نحس و از تبار اهریمن نامید و در کوه رهایش کرد. سیمرغ، زال را به لانه‌ی خود برد و با خون حیوانات، او را سیر می‌کرد. پس از گذشت سال‌ها، زال به میان آدمیان برمی‌گردد و عاشق رودابه (دختری از تبار ضحاک) می‌شود. پادشاه ایران، فالگیرها را گرد می‌آورد تا سرانجام این وصلت را دریابند. فالگیرها پاسخ مثبت می‌دهند. پدر و مادر رودابه هم از ترس کشته شدن، به این وصلت راضی می‌شوند.

فریدون 3 پسر داشت. سَلم، تور و ایرج. اما سرنوشت هر یک: سلم و تور، ایرج را سر بریدند. سال‌ها بعد، منوچهر (نوه‌ی ایرج) به تقاص خون پدربزرگش، قیام می‌کند و به یارانش وعده بهشت می‌دهد. آنگاه ایرج در نبرد، سلم و تور را سر می‌برد و هزاران نفر از یارانِ آن‌ها را هم قتل عام می‌کند.

چگونه ممکن است کوروش، نماد رحمت باشد، در حالیکه بسیاری بی‌گناهان به دست او کشته شدند. علاوه بر این، او تلاش می‌کرد مردم را در جهل و خرافات گوساله پرستی نگه دارد تا بتواند بر آنان حکومت کند. او کوشید که مردم در زنجير نادانی بمانند. اين خيانت بود نه خدمت.

آرش صالح از اعضای اصلی حزب دموکرات کردستان (HDK) در مصاحبه با خبرگزاری صهیونیستی جروزالم پُست (The Jerusalem Post) سخنانی به زبان آورد که نشان می‌دهد مشارکت پایین مردم، این گرگ‌های تجزیه طلب را به این طمع بیاندازد که عرصه برایشان باز شده و بر اساس همین توهّم دست به عملیات‌های تروریستی بزنند.

اساساً اگر هیچ دلیل عقلانی و تاریخی برای انتقاد از ساسانیان نداشته باشیم، همین حمایت فخرآور از ساسانیان خود نشان‌دهنده خیلی چیزها خواهد بود. ساسانیان چه بودند که موجود رذل و شومی چون فخرآور باید از آنان حمایت کند؟ لیکن مسئله آنجاست که ما دلایلی بسیار داریم که نشان می‌دهد شاهان ساسانی، مانند شاهان روم شرقی، واقعاً فاسد، زورگو و سرکش بودند.

هر انسان خردمندی بر این نکته واقف است که تبعیت از دشمنِ شرور، به صلاح نیست. بلکه اغلب لازم است انسان دقیقا کاری را انجام دهد که دشمن از آن هراس دارد. منظورم چیست؟ چند مدتی است که رسانه‌های صهیونیست، با خوشحالی از مشارکت پایین در انتخابات جاریِ ایران (انتخابات ریاست جمهوری 1400) سخن می‌گویند