اعتقادات
واقعه غدیرخم و ابلاغ خلافت امیرالمومنین (ع) از سوی رسول خدا (ص) یکی از موارد مورد بحث میان پیروان مکتب اهل بیت (ع) و دیگر مذاهب اسلامی است؛ اما بعضی از مغرضین با تغییر معنای ولی آن را به دوستی ترجمه کرده‌اند، در حالی که خلفای اهل سنت نیز بارها از کلمه «ولی» در سخنانشان برای انتخاب جانشین بعد از خود استفاده کرده‌اند.
حضرت علی (ع) پس از رحلت حضرت رسول (ص) و حتی طی مدت 25 سال خانه نشینی، حتی یک لحظه این حقیقت را از نظر دور نداشتند که مسئولیت امامت و خلافت و زعامت جامعه اسلامی، مأموریت و جایگاهی الهی بوده که به ایشان تفویض شده و فقط طی دوره ای خاص، به خاطر مهیا نبودن جامعه و شرایط اجتماعی به فعلیت نرسید.
شیعه معتقد است مسئله بسیار مهم رهبری دینی و دنیایی مردم پس از ارتحال پیامبر (ص) مهمل و بدون تکلیفِ مشخص رها نشده است، بلکه رسول اکرم (ص) از اولین روز دعوت خویش (یوم الدار) تا پایان عمر، این مسئله مهم را بیان کرد و امیرالمؤمنین (ع) را به خلافت بلافصل بعد از خویش معرفی کرد و حدیث غدیر یکی از روایاتی است که بر این امر دلالت دارد.
کارشناس شبکه وهابی، شبهه قدیمی که پاسخش به کرات مطرح شده با لحنی بیان می کند که انگار احتیاج به برهان ندارد. او کلیپ یکی از علمای شیعه و یک کارشناس صدا و سیما را نشان می‌دهد و بدون بررسی سندی و دلالی، این سخن را حمل بر دروغ کرده و به این طریق گمان می‌کند اعتقاد شیعه باطل شد؛ در حالیکه در کتب معتبر اهل سنت مانند این مطالب وجود دارد.
يكی از خصلت های بارز ابن تيميه حرانی و پيروانش، انكار فضائل و روايات صحيح السندی است كه درباره اهل بيت (ع) وارد شده است؛ بسياری از بزرگان اهل سنت حديث شريف غدير را همراه با جمله «اللهم وال من والاه» نقل کرده و به صحت آن اعتراف كرده‌اند؛ اما می‌بينيم كه دشمنی با اميرمؤمنان (ع) سبب شده كه ابن تيميه آن را انكار کرده و دروغ بداند.
کارشناس شبکه ماهواره ای وهابی، شبهه تکراری عدم وجود امامت در قرآن را با نشان دادن کلیپی از عزاداری سنتی یکی از استان های ایران که در آن عزاداران داخل در گل شده و خود را کاملاً گل مالی می‌کنند، ثابت کند؛ عزاداری عده‌ای از شیعیان به راست و دروغ بودن امامت چه ربطی دارد؛ مراسم غیر عقلی و خرافی در بین وهابیت نیز وجود دارد.
کارشناس شبکه وهابی، شبهه قدیمی که پاسخش به کرات مطرح شده را با لحنی بیان می کند که انگار احتیاج به برهان ندارد. او با کلیپ تقطیع شده یکی از علمای شیعه و یک کارشناس صدا و سیما که سخن شان ظاهر در غلو و غیر عادی بود، شبهه خود را ثابت شده می‌نماید؛ در حالی که از مقبولات کتب اهل سنت نیز چنین مطالبی قابل ارائه است.
در شبکه ماهواره ای وهابیت، شبهه کردند که تعداد امامان در شیعه از قبل مشخص نبوده بلکه شیعه در تعداد امامان اختلاف داشتند؛ مثلاً نجاشی نقل کرده هبة الله نوه نایب دوم امام زمان با توجه به حدیثی از کتاب سلیم کتابی در مورد سیزده امام نوشته است؛ در پاسخ می‌توان گفت که کلام نجاشی درست بیان نشده، علت نوشتن کتاب، خوش‌آیند استاد زیدی است و این روایت در کتاب سلیم وجود ندارد.
مفتیان وهابی با توهین به پیروان اهل بیت (ع) ادعا کرده اند، شیعیان مشرک هستند؛ زیرا آنان اهل بیت (ع) را دخیل در امور هستی می دانند و گردانندگی امور هستی را به وسیله دوازده امام خود می دانند. در پاسخ به این شبهه باید گفت؛ قرآن کریم شفا دادن که یکی از ویژگیها و افعال خاص خدای رحمان است را مشترک با شهد شیرین عسل معرفی می‌کند؛ همچنین ملائکه را به عنوان مدبران عالم هستی می‌نامد.
ابن تیمیه مدعی است که آیه ابلاغ، قبل از حجة الوداع نازل شده است؛ در مقابل این ادعا می گوییم بر فرض صحت این ادعا، این امکان وجود دارد که برای یک آیه چند شأن نزول وجود داشته باشد؛ همچنین باید گفت که در منابع معتبر اهل سنت آمده است که این آیه در روز غدیر نازل شده است.
بسیارى از علماى اهل سنت در کتاب هاى خود حدیث غدیر را ذکر کرده اند؛ از جمله در کتاب مستدرک حاکم آمده است که پیامبر (ص) در غدیر خم فرمود: آیا شهادت نمى دهید که من از هر مؤمنى به خود او سزاوارتر و اولى هستم؟ همه گفتند: آرى! فرمود: هر که من مولاى اویم، این علىّ مولاى او است.
ابن تیمیه مدعی است که آيه اكمال در غديرخم نازل نشده؛ بلكه در روز عرفه نازل گرديده و ربطی هم به امامت اميرالمؤمنين (ع) ندارد. بر فرض صحیح بودن ادعای ابن تیمیه باید بگوییم که نزول این آیه قبل از حجة الوداع، منافاتی با نزول این آیه در غديرخم ندارد، زيرا آيات دیگری نیز داریم که در مناسبت های مختلف نازل گرديده است.
ابن تیمیه مدعی است که آیه ابلاغ، قبل از حجة الوداع نازل شده است. اما در مقابل این ادعا می‌گوییم بر فرض صحت این ادعا این امکان وجود دارد که برای یک آیه چندین شأن نزول وجود داشته باشد؛ همچنین باید گفت که در منابع معتبر اهل سنت آمده است که این روایت در روز غدیر نازل شده است.
کسى از همه چیز با خبر است که در هر مکان و هر زمانى حاضر و ناظر باشد و او تنها ذات پاک خدا است و غیر او که وجودش محدود به زمان و مکان معینى است، طبعاً نمى تواند از همه چیز باخبر باشد، ولى هیچ مانعى ندارد که خداوند قسمتى از علم غیب را که مصلحت مى داند و براى تکمیل رهبرى رهبران الهى لازم است در اختیار آنها بگذارد که آن را علم غیب بالذات نمى‌‌گویند، بلکه علم غیب بالعرض و به تعبیر دیگر یادگیرى و تعلّم از داناى غیب است.