بهائیت وشیخیه
یکی از ترفندهای بهائیت برای جذب اینست که شما را به آموزه‌های قرآنی در حقیقت‌جویی و دوری از تقلید کور مراجعه می‌دهند. این درحالیست که بهائیان از یک طرف حقیقت‌جویی را آموزه‌ی ابداعی خود برمی‌شمارند و از سویی دیگر با ایجاد سیاستی بسته، راه هرگونه حقیقت‌جویی را بر پیروان خود بسته‌اند.
بهائیتی که خود را آیین محبت معرفی می‌کند و از نیکی با دشمن سخن می‌گوید، هیچ گونه انتقادی را نسبت به خود برنمی‌تابد. در این مقاله، داستانی از نوع برخورد سومین رهبر بهائیت با یکی از منتقدین این فرقه را می‌شنویم و برخورد او را با شعارهای نوع دوستی بهائیت مقایسه می‌کنیم.
پیامبرنمای بهائیت در زمان حیات و پس از مرگ خود، تبلیغ در خاک عثمانی و شام را ممنوع اعلام کرده بود. اما پس از مرگ او، فرمانش به ممنوعیت تبلیغ در این نواحی توسط پیروانش زیر پا گذاشته شد. تشکیلات بهائیت همچنان به فرمان پیامبرنمای خود و قوانین رژیم صهیونیستی در ممنوعیت تبلیغ در فلسطین اشغالی پایبند است.
از نماهنگ «هلو» رادیو جوان با خوانندگی ساسی گرفته، تا تئاتر کمدی فین جین و سریال‌های نمایش خانگی، مثل جیران و قبله عالم، همگی در قالب هنر و به طور مستقیم، به تخریب یا تمسخر مرحوم امیرکبیر و ناصرالدین شاه پرداخته‌اند؛ اما آیا این هجمه هنری و نمایشی علیه بزرگ‌ترین دشمنان جریان بابی - بهائی در ایران طبیعی است؟
پروژه تطهیر «پردیس ثابتی»، پس از آن شروع شد که او در پروژه سنتز ژنوم ایرانی، تحت پوشش سازمان مردم نهادی به نام «بنیاد پارسا»، به جمع‌آوری ژن‌های مردم ایران برای مقاصدی نامعلوم متهم شد؛ اما چرا «پردیس ثابتی» فرزند یک بهائی و ساواکی سرشناس، اینگونه تبلیغ و ترویج می‌شود و از پیشینه و اتهاماتش، سخنی گفته نمی‌شود.
عبدالبهاء بدون اشاره به آسیب‌های مخرب جنگ جهانی اول (خصوصاً برای ایرانی‌هایی که بیشترین آسیب را دیدند)، ابراز خشنودی کرد که این جنگ، باعث قطعی ارتباطش با بهائیان و موجب راحتی او شده است؛ بیان این موضع توسط عبدالبهاء، به خوبی نشان می‌دهد که جان افراد و ارتباط با بهائیان، چقدر برای رهبران بهائیت بی‌ارزش است.
در سالگردی که بهمن 1402 برای جناب بازرگان در قم برگزار شد، احمد منتظری از حق شهروندی بهائیان در ایران دفاع کرد. با توجه به اینکه بهائیان در قانون، از حقوق انسانی برخوردارند، طرح حقوق بهائیان، در واقع دفاع از تشکیلات و تبلیغ بهائیت در ایران است و بزرگ شدن با چسبیدن به نام بهائیت، برازنده روحانی شیعه نیست.
مؤسسه علمی آزاد بهائیان، نام تشکیلاتی است که از آن، با عنوان دانشگاه زیرزمینی بهائیان در ایران یاد می‌شود. درحالی که رتبه و سطح علمی این مؤسسه، حتی از دانشگاه‌های دور افتاده نیز پایین‌تر است، بیش از ۹۰ دانشگاه در سراسر دنیا مدرک آن را معتبر می‌دانند. تشکیلات بهائیت از مسئله تحصیل اتباعش در ایران، به عنوان ابزاری سیاسی استفاده می‌کند.
برای پیروی از هر یک از ادیان الهی، تنها کافیست قلباً ایمان بیاوری و پیامبر و اصولش را بپذیری و نهایتاً ایمانت را به زبان بیاوری یا غسلی انجام دهی! اما برای بهائی شدن، ابتدا باید به همراه مشخصات، فرم درخواست را پر کنی و عده‌ای پس از تحقیق و بررسی نظر دهند که آیا شما صلاحیت اعتقاد به بهائیت را داری یا خیر!
«فریدون وهمن» در مصاحبه با شبکه معاند مدعی شد که جمهوری اسلامی حتی یک سند نتوانست بر جاسوسی بهائیان ارائه دهد و تنها تعالیم بهائیت، موجب دشمنی با این فرقه شده است؛ این درحالی است که اسناد و قرائن بسیاری بر استفاده جاسوسی از تشکیلات بهائیت وجود دارد و تعالیم و سوابق خیانت‌آلود، موجب هوشیاری برابر این فرقه شده است.
بنابر ادعای بهائیان، عبدالبهاء برای حمایت از مردم فلسطین در دوران جنگ جهانی اول و هجوم استعمار انگلیس، از استعمار پیر پاداش گرفت و به لقب نایت هود یا شوالیه مفتخر شد. اما اگر واقعاً پیشوای بهائیت بخاطر کمک به مردم فلسطین و نه همکاری با استعمار پاداش گرفت، پس چرا امروزه تشکیلات بهائیت به او اقتدا نمی‌کند و زحمتِ کمک به مردم مظلوم غزه را به جان نمی‌خرد؟
از جنگ غزه بیش از چهار ماه گذشته است. این جنگ حدود صدهزار شهید و زخمی و دو میلیون آواره در 150 کیلومتری مرکز رهبری بهائیت، از خود به جای گذاشته و همچنان تشکیلات بهائیت، سکوت را برگزیده است؛ البته بهائیت در عین حال، سکوت در برابر به رسمیت نشناختن تشکیلات خود در ایران را جایز نمی‌داند!
«نازیلا قانع» گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل و عضو فرقه بهائیت، دین، اقدامات و اعمال دین‌داران و واکنش ایشان به بی‌حرمتی معاندین و منکرین و ... را به عنوان مصادیق نفرت‌پراکنی و خشونت بر مبنای دین تعریف کرد. عملکرد او به خوبی نشان می‌دهد که به عنوان یک بهائی، به دنبال تضعیف باورهای الهی و حمایت از ملحدین و دشمنان ارزش‌های وحیانی است.
خانم «کیت رانسوم کهلر»، از مبلّغ‌های برجسته و عضو ایادیان امر بهائیت در ایران بود که به دستور شوقی افندی، به عنوان فرستاده ویژه بهائیت برای امتیازگیری از شاه، به ایران سفر کرد. خانم «رانسوم کهلر» در مدّت اقامتش در ایران، با رضا شاه مکاتبه داشت و با بسیاری از مقامات بلندپایه ایران دیدار و قول مساعدت از آنان دریافت کرد.