سایت بهائی آسو، مقاله «پرستو فروهر» با عنوان «رد فتوا و چاقو» را منتشر کرد و در آن، به حمایت از توهین سلمان رشدی به قرآن و محکومیت فتوای قتل او توسط امام خمینی (ره) اشاره کرد. اما اقدام سایت آسو در حمایت از سلمان رشدی و اسلام‌ستیزی، نشان می‌دهد که تشکیلات بهائی بر خلاف ادعای خود، با هر جریان ضداسلامی متحد می‌شود.

بهائیان یکی از دلایل مخالفت علمای اسلام با مسلک بابیت و بهائیت را تلاش باب و بهاء برای برچیدن طبقه روحانی و علمای دین از جامعه معرفی می‌کنند. اما درحالی باب و بهاء مخالف وجود علمای دینی معرفی می‌شوند که در متون این فرقه‌ها، به وجود علمای دینی بابی و بهائی اعتراف شده و آن‌ها را بسیار ستوده‌اند.

بهائیتی که با شعار آزادی، افراد را به خود جذب می‌کند، با ایجاد فضایی بسته برای پیروانش، حق مشارکت سیاسی و تصمیم‌گیری برای آینده را از آنان سلب می‌کند. البته بهائیت نشان داده که آموزه ممنوعیت دخالت در سیاست، خود سیاستی مقطعی است و هر زمان گرایش به قدرتی به نفع بهائیت باشد، این آموزه نیز نقض می‌شود.

زمستان سال 1402 بود که با حکم قانونی، زمین‌های تصرف‌شده توسط برخی از بهائیان و غیربهائیان در احمدآباد ساری بازپس‌گیری شد. اما برخی از بهائیان بی‌توجه به منع قانونی، حصارها را کنار زده و در اراضی ملّی اقدام به کشاورزی کردند. تشکیلات بهائیت هم با استفاده از این خبر تلاش کرد تا ضمن بهره‌گیری تبلیغاتی برای خود، نظام اسلامی را به آپارتاید متهم کند و از فشار افکار عمومی علیه صهیونیست‌ها بکاهد.

تشکیلات بهائیت دلیل خوشحالی خود از خبر شهادت آیت الله رئیسی را صدور احکام اعدام منافقین به دست او و اعدام تعدادی بهائی را در زمان مسئولیت ایشان بیان می‌کند. اما آیا اعدام کسانی که دستشان به خون هزاران ایرانی آلوده بود و یا کسانی که مرتکب جاسوسی شده بودند، در عین حالی که به نزدیکان آنان تعرضی نشد و حق دادخواهی داشتند، بر خلاف عدل و انصاف بود؟

پس از شهادت آیت الله رئیسی، تشکیلات بهائیت با انتشار پست‌هایی شادی خود را از این اتفاق نشان داد و ایشان را ظالم و عاقبتش را وعده پیامبرنمای بهائی به ظالمین دانست! اما به راستی تعریف بهائیت از ظلم چیست؟ چطور اعدام منافقین سنگ‌دل و یا جاسوس‌های بهائی ظلم است، اما کشتار میلیون‌ها انسان بیگناه توسط حامیان بهائیت ظلم نیست؟