محمد بن عبدالوهاب
موضوع بنا و ساختن گنبد و بارگاه از موضوعات اختلافی بین محمد بن عبدالوهاب و مسلمانان است. در مقاله‌ی جریده ام القرا، آمده: ساختن قبه و بنا از قرن پنجم هجرت معمول گردیده است که در پاسخ باید گفت در واقع گنبد و ضریح نوعی محبت به اهل‌بیت پیامبر و تعظیم شعائر است.
شواهد تاریخی فراوانی وجود دارد که حاکی از دشمنی سرسختانه محمد بن عبدالوهاب (پیشوای وهابیت) با رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. از باب نمونه محمد بن عبدالوهاب درباره سفر برای زیارت می‌گوید: زیارت پیامبر مستحب است، ولی باید سفر برای زیارت مسجد و نمازگزاردن در آنجا انجام گیرد، نه به قصد زیارت باشد.
داعش با استناد به قاعده «من لم یکفر الکافر» حتی کسانی را که زیارت، توسل و شفاعت و ... را قبول ندارند، تکفیر می‌کند؛ زیرا معتقد است اعتقاد نداشتن به این امور کفایت نمی‌کند، بلکه باید انسان مسلمان، هر کسی را که چنین اعتقادی داشته باشد، تکفیر کند.
موضوع بنا و ساختن گنبد و بارگاه از جمله موضوعات مورد اختلاف بین محمد بن عبدالوهاب و مسلمانان است. شیخ نجدی در مقاله‌ای که در جریده ام القرا، شماره جمادی الثانی سال 1345 منتشر ساخت، می‌گوید ساختن قبه و بنا از قرن پنجم هجرت معمول گردیده است. که در پاسخ باید گفت صحابه، اولین بانیان حرم رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هستند
یکی از انحرافات بنیان‌گذار وهابیت محمد بن عبدالوهاب این است که وی در کتاب التوحید می‌گوید: «ابن حزم می‌گوید: مسلمانان بر این متفق‌اند که هر اسمی که در آن مفهوم عبادت غیر الله باشد مانند عبد عمر و عبدالکعبة حرام است» که در پاسخ به ایشان باید گفت علمای اهل‌تسنن به حلیت نام‌های مذکور فتوا داده‌اند.
موضوع بنا و ساخت گنبد و بارگاه از موضوعات اختلافی بین محمد بن عبدالوهاب و مسلمانان است. شیخ نجدی در مقاله‌ای می‌گوید ساختن قبه و بنا از قرن پنجم هجرت معمول گردیده است.که در پاسخ باید گفت آیاتی در قرآن وجود دارد که بزرگان اهل‌سنت تصریح کرده‌اند که این آیات دلیل بر جواز مشروعیت بناء بر روی قبور بزرگان و اولیاء است.
محمد بن عبدالوهاب و شاه ولی الله دهلوی اگر چه هر دو متأثر از ابن‌تیمیه هستند ولی از نظر فکری با یکدیگر اختلاف اساسی دارند.
از انحرافات محمد بن عبدالوهاب این بود که اصل تقیّه را باطل می‌شمرد و با فحش و ناسزاگویی، طرفداران تقیه را کافر می‌خواند، در حالیکه به توجه به قرآن و روایات، تقیه امری مسلم و مورد تأیید است که بر عمل به آن تأکید هم شده است.
محمد بن عبدالوهاب ضمن مشرک خواندن مسلمانان، حضرت آدم و حواء را نیز از دایره توحید خارج کرده و به ایشان اتهام شرک وارد کرده است. این عقیده افزون بر اینکه مخالف آیات قرآن است، برپایه روایتی موهوم و جعلی است و ابن حزم، اجماع امت اسلامی را بر جعلی بودن این روایت نقل کرده است.
با توجه به روایات حلف به غیر الله (سوگند خوردن به غیر خداوند) از دیدگاه وهابیت و سرکرده آنان یعنی محمد بن عبدالوهاب شرک است. اما باید بیان داشت که هیچ آیه ای از قرآن حلف به غیرالله را منع ننموده و افزون بر آنان، در آیات بسیاری سوگند به غیر الله موجود است. حداکثر استفاده از روایات نیز کراهت و تحریم حلف به غیر الله است.
محمد بن عبدالوهاب با یکسان‌انگاری اعمال مسلمانان با مشرکان زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، آیات و روایت در این باب را بر مسلمین منطبق دانسته و استغاثه را شرک می‌داند. این در حالی است که این آیات در مورد مشرکان جاری بوده و مسلمین اساساً خارج از مصادیق آنان هستند.
سرکرده وهابیت (محمد بن عبدالوهاب) با استناد به روایتی مدعی است که تقیه نشان از نفاق و عامل به آن مستحق عذاب است. در حالیکه بنا به اعتراف بزرگان اهل‌سنت، داستان عمار و نزول آیه 106 سوره نحل بر امر تقیه تصریح دارد.
محمد بن عبدالوهاب در کتاب التوحید خود که دارای جایگاه ویژه‌ای در نزد وهابیان است، مدعی است که هر گونه دعا و درخواست از غیر خداوند، عبادت و موجب شرک است. اما با مراجعه به آیات قرآن، عبادت واقعی زمانی است که عابد به قصد الوهیت معبود، او را عبادت کند.
یکی از انحرافات محمد بن عبدالوهاب این است که وی می‌گوید: «نماز خواندن در مساجدی که بر قبور انبیاء و صالحان بنا شده است، جایز نیست و بنای مسجد بر قبور حرام است.» که در پاسخ باید گفت عموم روایتی که می‌گوید نماز و دعا در هر مکانی جایز است، دلالت می‌کند بر اینکه نماز و دعا نزد قبر پیامبر و صالحان نیز جایز است.