پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مهدویت از مهمترین آموزه های اسلامی و شیعی است؛ با این تفاوت که اهل سنت به مهدویت نوعی معتقدند و اعتقاد به منجی بودن حضرت مهدی فرزند امام حسن عسکری (عجل‌الله‌‌فرجه) را قبول ندارند.

جریان سلفی‌گری ایرانی (قرآنیون) نیز اعتقاد به مهدویت را خلاف آیات قرآن انگاشته اند؛ سید ابوالفضل برقعی یکی از سران جریان قرآنیون، در کتاب بررسی علمی در احادیث مهدی، به این موضوع پرداخته است. او در بخشی از این کتاب به ده آیه شریفه از قرآن برای نفی وجود حضرت حجت تمسک می‌کند و این آیات را «عشره کامله» می‌خواند.[1]

در پاسخ به این ادعا می توان گفت:
اعتقاد به مصلح آخرالزمان که نامش «مهدی» و از اولاد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است، مورد اتفاق فرق و مذاهب اسلامی‌ است. با وجود اختلافاتی که در مصاديق آن يافت می‌شود، نسبت به اصل اين رخداد جهانی اتفاق نظر وجود دارد.
در باور اسلامی با رويکرد تفکر شيعی و با استناد به آيات و روايات معتبر، روشن می‌شود که اين منجی از ذريه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و از فرزندان علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) و فاطمه (سلام‌الله‌علیها) است.

روایات فراوانی درباره مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) وارد شده، به حدی که به حد تواتر می رسد. این امر در میان علمای اهل سنت نیز شیوع دارد، به گونه‌ای که از جمله اعتقادات مهم آنها به شمار می‌آید.
از‌ ام سلمه نقل شده که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) فرمود: «المهدی من عترتی من ولد فاطمه.[2] مهدی، از عترت من و از فرزندان فاطمه است.»

صاحب کتاب عون المعبود در شرح کتاب سنن ابوداود می‌نویسد: «بدانکه در طول اعصار، مشهور بین همه اهل اسلام این است که حتماً در آخرالزمان، مردی از اهل بیت (علیهم‌السلام) ظهور می‌کند که دین را یاری و عدل را آشکار می‌کند ...؛ نامش، مهدی است و عیسی، بعد از مهدی یا هم زمان با مهدی، نزول می‌کند و او را در کشتن دجال یاری کرده و در نماز به او اقتدا می‌کند.»[3]

در کتاب «فاطمة بنت النبي سيرتها، فضائلها، مُسندها» آمده است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) را بهترین دختران خود می‌خواند و اینکه مهدی صاحب زمان را از صلب و ذریه او می‌داند.[4]

اوصافی که در کتابهای اهل سنت برای امام مهدی (علیه‌السلام) ذکر شده، برگرفته از احادیثی است که آنان از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) نقل می‌کنند و در کلیات، با اوصاف ذکر شده در کتاب‌های علمای شیعه، فرقی ندارد. در یکی از آن روایات نقل شده است: «عن النبی اَنّه قال: لا تذهب الدنیا حتّی یملک العرب رجلٌ من اهل بیتی یواطیء اسمه اسمی.[5] دنیا به پایان نمی‌رسد، مگر آنکه مردی از اهل بیت من، که اسمش اسم من است، حاکم عرب شود.»

پی‌نوشت:
[1]. برقعی، سید ابوالفضل، بررسی علمی در احادیث مهدی، ص47.
[2]. عثمان بن سعید دانی مقری، السنن الواردة فی الفتن و غوائلها و الساعة و اشراطها، نشر دارالعاصمة، ریاض، چاپ اوّل، ۱۴۱۶ه، ج۵، ص۱۰۵۷.
[3]. عظیم آبادی، شرف الحق، عون المعبود (شرح سنن ابی داود)، ج۱۱، ص۲۴۳.
ایوب، سعید، الطریق الی المهدی المنتظر، ص۹۲، به نقل از عون المعبود.
[4]. ابراهیم بن عبدالله بن عبدالرحمن مدبهشی، کتاب فاطمة بنت النبي؛ سيرتها، فضائلها، مسندها، ج5، ص338، دار الال، و الصحب الوقیفه، الریاض، چاپ اول، 1442ق. «قال رسول‌الله‌ لفاطمة: هي خير بناتي، إنها أصيبَتْ بي،فحُقَّ لمن كانت هذه حاله أنْ يسودَ نساءَ أهلِ الجنة، وهذا حَسَنٌ، واللَّهُ أعلم.ومِن سؤددها أيضاً: أن المهدي المبشَّرِ بِهِ آخر الزمان من ذُرِّيَّتِهَا، فهي مخصوصةٌ بهذا كلِّهِ.»
[5]. أحمد بن حنبل، مسند احمد، ج۳، ص۴۹۴، ح۳۵۷۳ و ج۴، ص۱۴۲، ح۴۰۹۸.
هیتمی، ابن حجر، الصواعق المحرقة، مؤسسه الرساله، بیروت، چاپ اوّل، ۱۹۹۷، ج۲، ص۴.