پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ همزیستی مسالمت آمیز امری است که اسلام نه تنها در مقابل سایر مذاهب اسلامی بدان توصیه دارد بلکه نسبت به سایر ادیان آسمانی نیز این رویه را توصیه نموده است. [۱] نمود بارز این الگو در رفتار حضرت علی (علیه السلام) خودنمایی می‌کند، که شیعه خود را پیرو این امام همام می‌داند. در این مختصر بر آنیم که مواردی از حسن همجواری آن حضرت، با کسانی که هم خط ایشان نبودند، را به خوانندگان عزیز ارائه کنیم.
از جمله‌ی این موارد آنجاست که خطاب به خوارج که انواع بی‌حرمتی‌ها (اعم از تکفیر و سبّ) را نسبت به ایشان و سایر صحابه‌ی پیامبر ابراز داشته بودند.[۲] می‌فرمایند: همراه اکثریت باشید و از تفرقه و پراکندگی بپرهیزید.[۳] در جای دیگر خطاب به‌‌ همان خوارج بیان می‌دارند، که برشماست که پیوندهای دوستی و محبت را محکم ساخته و بذل و بخشش را فراموش نسازید و از پشت کردن به یکدیگر و قطع رابطه بر حذر باشید.[۴]
در نظر داشته باشید، که این بیانات در مقابل یاران و دوستان و طرفداران ایشان نیست، این کلام در مقابل سرسخت‌ترین دشمنانی است که به هیچ عنوان حاضر به تایید کلام حق نیستند و تا پای مرگ بر باطل خویش می‌مانند. اما این امام همام هرگز این رفتار خصمانه‌ی ایشان را مقابله به مثل نکرده و هماره به وحدت و همدلی دعوت می‌کنند.
در عبارت دیگر ماهیت وحدت‌طلب و ملایم خود، در تحمل آراء مخالف را به این بیان ابراز می‌کنند، که کسی در حرص و اشتیاق بر اجتماع و اتحاد امت رسول خدا از من حریص‌تر نیست و در این کار انگیزه‌ای جز پاداش الهی و سرنوشت نیکوی امت نداشته و وفای به این پیمان را بر خود فرض و لازم می‌شمارم.[۵] حضرت در ضمن کلام خویش علت این گرایش را نیز مطرح می‌کنند که این گرایش، در راستای اطاعت از اوامر الهی و نیکخواهی امت است. این مطلب واگوی دو حقیقت است:
اول اینکه امر وحدت و همزیستی مراد و مطلوب حضرت حق است نه اینکه صرفا امری سلیقه‌ای و استراتژی سیاسی باشد.
و دوم اینکه مصالح امت اسلام در این همزیستی است. که پرچم دار آن علی بن ابیطالب (علیه السلام) است.
این نمونه‌ای است از انبوه مواردی که در کلام آن حضرت و در راستای امر وحدت مسلمین است. و خواننده‌ی محترم را جهت مطالعه‌ی بیشتر به مطالعه‌ی کلام ایشان خصوصا در نهج البلاغه ارجاع می‌دهیم.
حال در میان وهابیان و کسانی که بر طبل جدایی می‌کوبند چه کسی است که تا این حد با مخالف و حتی دشمن خود مدارا کند؟ شیعه پیرو این امام و نظریات ایشان است. پس اگر حتی در میان شیعیان کسانی دم از تفرقه می‌زنند، مسیری غیر از مسیر تشیع واقعی را می‌پیمایند.

پی‌نوشت:
[1]. توصیه ی اسلام به حسن همجواری 
[2]. رفتار خوارج
[3]. نهج البلاغه، ج 3، ص 119، شرح شیخ محمد عبده، دارالذخائر، بیروت.
[4]. همان، ج3، ص 77.
[5]. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج18، ص 74، موسسه اسماعیلیان، قم، بی تا.