سال‌هاست که وهابیت در پوشش تبعیت کردن از افکار و آراء سلف و پیروی از صحابه‌ی پیامبر (ص) افکار فاسد خود را در میان مسلمانان تبلیغ می‌کند. در حالی که واکاوی افکار و عقاید سلف دقیقا ما را به عکس این ادعا می‌رساند چرا که علماء صدر اسلام حجاج بن یوسف را به خاطر اینکه مردم را از زیارت قبر پیامبر (ص) نهی می‌کرد کافر می‌دانستند.

از منظر وهابیت یکی از موضوعاتی که سبب شرک شیعیان شده است، طواف حول قبر انبیاء الهی و اهل‌بیت (علیهم‌السلام) است. از دید آنها طواف در اطراف قبر رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) حرام است که در این خصوص می‌توان به فتاوای برخی از علمای آن‌ها ازجمله ابن‌تیمیه، شروانی، سمهودی و بهوتی و بسیاری دیگر اشاره کرد!

عبدالبهاء با کپی‌برداری از ادیان الهی و الگوگیری از اندیشکده‌های غربی و تلفیق آن‌ها با یکدیگر، تعالیمی به ظاهر بدیع اختراع و آن‌ها را به پدر خود منتسب کرد. یکی از این تعالیم، مسئله‌ی لزوم مطابقت دین با علم و عقل است. این در حالیست که نه تنها این آموزه ابداع پیامبرخوانده‌ی بهائیت نبوده؛ بلکه او اصلاً چنین آموزه‌ای را باور نداشته است.

اگر وهابیان اموری چون استغاثه، توسل و طلب شفاعت را شرک می‌دانند و انجام دهنده‌ی آن به تعبیر ایشان مشرک و کافر است، در مورد انبیاء و اولیاء الهی که در احادیث صحیح شیعه و سنی چنین اعمالی را انجام داده‌اند، چه حکمی صادر می‌کنند. اگر این‌جا از حرف خود عقب نشینی کنند مبانی‌شان زیر سوال می‌رود وگرنه انبیاء را متهم به شرک می‌کنند.

شیعه معتقد است که اولا: در باب عقاید نباید به خبر واحد (روایت و حدیثی که تعداد راویان آن به حدّ یقین نرسیده‌اند) و نیز به ادلّۀ ظن آور تکیه کرد و ثانیا: هیچ کتاب صحیحی جز قرآن وجود ندارد و تمام کتب دیگر در معرض خطا، اشتباه و حتی تحریف هستند و لذا در باب اعتقادات لازم است که آهسته و بدون عجله گام برداشته شود.

علی‌محمد شیرازی (پیشوای بابیه و مبشّر بهائیت) خود را فرستاده‌ی خدا دانسته و مدعی وحیانی بودن کتاب «بیان» خود بوده است. اما در غیرالهی و وحیانی بودن نوشته‌جات این پیشوا و مبشر بهائیت، همین بس که وعده‌ی او به تکمیل نوزده واحدِ دارای نوزده بابِ کتابِ به ظاهر وحیانی‌اش (مجموعاً 361 باب)، توسط خود و جانشینش محقق نشد.