زرتشتیان هم می‌توانند ناجوانمرد و دروغگو باشند. همان گونه که برخی مسلمان(نما)ها چنین اند. پس این قضاوت که زرتشتیان بهتر از ما مسلمانان هستند، قضاوت درستی نیست. امروز هم برخی زرتشتیان، از بی‌وفایی و ناجوانمردی همکیشان خود می‌نالند.

عراق، در دوران ساسانی، قلب ایرانشهر (دِلِ ایرانشهر) نامیده می شد. منظور از ایرانشهر، همان کشور ایرانِ ساسانی است. اینکه دوباره پای ایرانیان به سورِستانِ کهن (عراق کنونی) باز شود، بیش از هر کس برای صهیونیست‌ها و سعودی‌ها دردآور است.

یک زرتشتی ثروتمند از دنیا رفت. او وصیت کرد که اموالش بین فقرا تقسیم شود. قاضی نیشابور حکم داد که اموال او بین فقرای مسلمان تقسیم شود. اما امام رضا (علیه السلام) نوشتند که این کار اشتباه است. بلکه اموال او باید بین فقرای زرتشتی تقسیم شود.

در ایران باستان و به ویژه در باور زرتشتی، برخی از جانداران، ذات اهریمنی دارند و برخی ذات اهورایی. برای نمونه در باور زرتشتی، مورچه، قورباغه، لاک‌ پشت و... دارای ذات اهریمنی شمرده می‌ شدند و کشتن آن‌ها و خراب کردن لانه‌ی آنها کردار نیک شمرده میشد.

در دین زرتشتی، زن باید روزی 3 بار در برابر شوهر زانو می‌ زد و اظهار بندگی می‌ کرد. سن مناسب برای ازدواج دختران هم 9 سالگی بود. در قوانین زرتشتی عصر ساسانی، مرد حق داشت زن خود را به دوست خود قرض دهد!

زرتشتیان، یک سگ را به نزدیک مُرده می‌آوردند تا جنازه را ببیند. چون معتقد بودند که نگاه سگ به مُرده باعث فرار دیوها می‌شود. هرچند در متن اوستا، انجام مراسم سگدید، حُکم اهورمزدا (خدای زرتشتیان) خوانده شد؛ اما امروز زرتشتیان این مراسم را رها کردند. چون سران جامعه زرتشتی، به خرافی و نادرست بودن آن واقف شدند.