یکی از اشکالات جدی و اساسی عرفان حلقه دوری از توحید و آموزه‌های دینی است. در عرفان حلقه به افراد چنین القاء می‌شود که داشتن دین و عقیده در رسیدن به کمال و سعادت هچ نقشی نداشته و تنها راه رسیدن به کمال اتصال پیدا کردن است. جالب این‌جاست که این نحوه‌ی اتصال را هم سرکرده عرفان حلقه منحصر در شعور کیهانی می‌داند. اما چون عملکرد سرکرده حلقه نشان از ترویج عرفان اسلامی دارد، بنابراین بی‌نیازی به دین و مذهب در مسیر عرفانی، ادعایی باطل است.

طاهری در رد توسل می‌گوید: هنگامی که انسان از خدا درخواستی داشته باشد، مستقيماً از خدا درخواست می‌كند: «فَاسْتَقِیمُوا إِلَیْهِ [فصلت/6] پس مستقيماً به سوى او بشتابيد.» اما معنای «فاستقیموا» روی آوردن به سوی خدا و راست قامت شدن به سوی خداست که همان بندگی خداست. ما شبیه این کلمه را در آیات دیگر هم داریم « فَاستَقِم كَما أُمِرتَ[هود/112] پس همان‌گونه که فرمان یافته‌ای، استقامت کن.»

اصطلاحات رایج در عرفان حلقه همانند: شاهد، تسلیم و ناظر بودن در واقع مسلط کردن اجنه و شیاطین در وجود فرد است. این همان تلقین و پذیرفتن قدرت اَجنه و شیاطین در ایجاد مشکلات جدی در روح و روان افراد است که نوعی ایجاد ترس دائمی از این موجودات را نیز به دنبال دارد.

از آیات قرآن و روایات و سخنان بزرگان دین این‌گونه برداشت می‌شود که ذکر همان یاد خداوند است در تمام حالات و پیشامدهای انسان و اینکه انسان باید یک‌سره خود را در حضور باری‌تعالی بداند. ولذا برای ذکر مراتبی است که عبارت است از: ذکر لسانی، ذکر قلبی و ذکر عملی و این‌که ذكر زبانى گرچه از تمام مراتب ذكر، نازل‌تر است ولى درعین‌حال مفيد فايده است.

طاهری سخنان ضدونقیضی در رابطه‌ی عشق و عقل دارد، او گاهی آنان را مکمل یکدیگر می‌داند و گاهی آنان را ضد و ناسازگار با یکدیگر معرفی می‌کند. گاهی عقل تنها راه کسب عشق است و گاهی عقل، نقطه‌ی مقابل عشق است. این تناقض‌گویی طاهری نشان‌دهنده‌ی عدم درک صحیح او از عشق و عقل از منظر عرفان اسلامی است.

طاهری در بسیاری از کتاب‌های خود سعی می کند با ذکر مثال‌هایی ثابت کند که واقعیت غیر از حقیقت است، در حالی که از نظر فلاسفه واقعیت مترادف با حقیقت و در مقابل امور خیالی و وهمی است. طاهری در بسیاری از مثال‌هایش مغالطه می‌کند و سعی می‌کند از این طریق مخاطبینش را به اشتباه بیاندازد.