ادعای برخی اهل سنت این است که دین اسلام در زمان خلیفه دوم گسترش یافت و دین اسلام تثبیت و ماندگار شد، و این را نوعی فتح و پیروزی بر ای عمر بن خطاب قلمداد می‌کنند و معتقدند که باید سپاس‌گزار زحمات این خلیفه بود و این در حالی است که خود عمر بن خطاب چیزی غیر از این را می‌گوید.

در آیه 30 سوره محمد، خداوند مى‌فرمايد: اگر بخواهيم منافقین را به تو نشان مى‌دهيم، تا آنها را با قيافه‌هايشان بشناسى! در چهره هاى آنها علامتى مى‌گذاريم كه با مشاهده آن علامت، از نفاقشان آگاه شوى، و به (رأى العين) آنها را ببينى. سپس مى‌افزايد: هر چند الآن هم مى‌توانى از طرز سخنانشان آنها را بشناسى، «وَلَوْ نَشَاءُ لَأَرَيْنَاكَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِيمَاهُمْ وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِي لَحْنِ الْقَوْلِ...

اگر کسی تاریخ اسلام را دقیقا مطالعه کند، یقیناً خواهد فهمید که خلیفه و جانشین بعد از پیامبر اکرم حضرت علی (علیه‌السلام) است که خداوند به آن دستور داده و پیامبر آن را برگزید. چرا که فقط اوست که می‌توانست مردم را هدایت کند، اما برخی کودتاگران مانع از این امر مهم شدند و خود را بالاجبار خلیفه پیامبر نامیدند.

غلو حامیان احمد بن حنبل و روایت سلمه بن شبیب: شخصی چهارصد فرسخ راه را پیمود و نزد احمد بن حنبل آمده و می‌گوید: در خواب به من گفتند: نزد احمد بن حنبل برو و به او بگو: خداوند و ملائکه آسمان‌ها و زمین از تو راضی هستند.

در روایات فراونی از پیامبر اسلام وارد گردیده است که مسلمانان را به دوست داشتن اهل بیت خود ترغیب می‌کند، در روایتی خطاب به حضرت علی (علیه‌السلام) آمده: یا علی کسی که تو را دوست بدارد، روز قیامت با پیامبران خواهد بود و کسی‌که کینه‌ی تو در دل داشته وبمیرد، باکی نیست که یهودی بمیرد، یا نصرانی.

در طول تاریخ بسیار بودند دشمنان حقیقت که سعی کردند انسان‌های متقی را از صحنه روزگار محو کنند، ولی اگر مشیت الهی بر بزرگ شدن کسی تعلق گیرد، نقشه معاندان نقش بر آب می‌شود؛ یکی از نوادگان زبیر در مورد امیرالمؤمنین می‌گوید: امویان 60 سالِ تمام، همت و تلاش خود را در تنقیص او به کار بستند، اما خداوند هر روز بر مقام و منزلت او افزود.