پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از اعتقادات وهابیون این است که گریه برای مرده را بدعت می‌دانند و می‌گویند که هر بدعتی حرام است. در این نوشتار قصد داریم با ذکر چند نکته، به بررسی و نقد وهابیون در این موضوع بپردازیم. معتقدین به بدعت بودن گریه به روایتی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در این زمینه استدلال می‌کنند که: «فإن رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه و سلم قال أن الْمَيِّتَ لَيُعَذَّبُ بِبُكَاءِ أَهْلِهِ عليه.[1] ميت با گريه‌های بستگانش در عذاب ميافتد».

در پاسخ به این استدلال ذکر چند نکته الزامی است. نکته اول؛ از یک طرف یکی از عقاید وهابیون این است که مرده از دنیا بی‌خبر است و از طرفی دیگر طبق این حدیث، مرده از دنیا خبر دارد. چرا که وقتی گریه اطرافیانش را می‌شنود دچار عذاب می‌شود و این تناقضی آشکار در مکتب وهابیون است.

نکته دوم؛ در قسمتی دیگر از صحیح بخاری آمده است که: «أَنَّ بن عُمَرَ رَفَعَ إلى النبي إِنَّ الْمَيِّتَ ليعذب في قَبْرِهِ بِبُكَاءِ أَهْلِهِ فقالت وَهَلَ بن عمر رحمه الله إنما قال رسول اللَّهِ إنه لَيُعَذَّبُ بِخَطِيئَتِهِ وَذَنْبِهِ وَإِنَّ أَهْلَهُ لَيَبْكُونَ عليه الْآنَ[2] روزى در حضور عايشه، عبداللَّه بن عمر به نقل از پيامبر گفت: "ميت با گريه خويشانش در قبر عذاب مى‏‌شود." عايشه در واكنش چنين گفت: "فرزند عمر فراموش كرده است، بلكه رسول خدا چنين فرمود که مرده در قبر به خاطر گناهانش عذاب مى‌‏شود، در حالى كه نزديكانش نيز در آن هنگام براى وى مى‏‌گريند".»

در قسمتی دیگر از صحیح بخاری آمده است که: «.... ما حَدَّثَ رسول اللَّهِ صلى الله عليه و سلم إِنَّ اللَّهَ لَيُعَذِّبُ الْمُؤْمِنَ بِبُكَاءِ أَهْلِهِ عليه وَلَكِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه و سلم قال إِنَّ اللَّهَ لَيَزِيدُ الْكَافِرَ عَذَابًا بِبُكَاءِ أَهْلِهِ عليه وَقَالَتْ حَسْبُكُمْ الْقُرْآنُ- ولا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى- (قال بن عَبَّاسٍ رضي الله عنهما عِنْدَ ذلك وَاللَّهُ) هو أَضْحَكَ وَأَبْكَى قال بن أبي مُلَيْكَةَ والله ما قال بن عُمَرَ رضي الله عنهما شيئا.[3] سوگند به خدا كه هرگز پيامبر صلی الله علیه و آله نفرمود که ميت با گريه خويشانش در قبر عذاب مى‏‌شود، بلكه ايشان چنين بيان داشت که خداوند عذاب كافر را با گريه بستگانش افزون مى‏‌كند. عايشه سپس سخن خود را با اين جمله پى گرفت که قرآن شما را در اين باره كفايت مى‏‌كند كه فرمود: "هيچكس گناه ديگرى را به دوش نمى‏‌كشد". آنگاه ابن عباس بر اين جمله تاكيد كرد كه پروردگار مى‏‌خنداند و مى‏‌گرياند.‏ روايت‌گر اين ماجرا مى‏‌گويد که چون سخن ابن عباس به پايان رسيد، عبداللَّه بن عمر سكوت كرد و سخنى نگفت».

پیرامون گریه بر امام حسین (علیه السلام) هم سابقاً نوشتار ارائه شد.[4]

منابع:

[1]. أبو عبدالله محمد بن إسماعيل البخاري، صحيح البخاري، ج 1 ص 433، بیروت: دار ابن كثير، اليمامة، 1987، تحقيق : د. مصطفى ديب البغا
[2]. همان، ج 4، ص 1462
[3]. همان، ج 1   ص 432
[4]. بنگرید به «آیا گریه کردن بر امام حسین بدعت است؟»