چندی است که منازعات بر سرحکومت در مصر آن هم با اعتراضات مردم به تندرویها و تحجر مآبیهای اخوانیهای متمایل به سلفیهای افراطی آغاز شده است و دراین میان ارتش سکولار مصر که وابستگی شدید به جریان مبارک دارد پا به میدان نهاده تا به قول معروف ماهی خود را از این آب گل آلود بگیرد. بطوری که اکنون عملا صحنه میدانی مصر در این مغالطه گرفتار آمده وبه رویارویی دو جریان افراطی و تفریطی مبدل شده است.
   اما اینکه این صف بندیها چقدر نمایانگر دغدغه های ملت مسلمان و بزرگ مصر است و با آن هم پوشانی دارد پرسش مهمی است که نباید این ملت تاریخی و متمدن که همواره زیر یوغ طواغیت و مستکبران بوده ، از آن غافل شود.
   واقعیت آن است که به نظر می آید هیچکدام از جریانات افراطی و تفریطی نماینده شایسته ای برای مردم اسلام خواه مصر نباشد.چه جریان افراطی اخوانی _البته آنگاه که میخواهد با باج دهی به سلفیهای وحشی برای آنها بسط الیدی ایجاد کند_وچه جریان سکولار منتسب به [نا]مبارک که خالی از هر روش اسلامی که مردم در یک حکومت مدنظرشان دارند، هستند.
   نشان به آن نشان که رژیم اشغال گر مصر به گفته مقامات عالی این رژیم تفاوتی بین این دو جریان تا وقتی که مثلا پیمان کمپ دیوید و سایر منافع این رژیم منحوس تأمین گردد، نمی بینند.
   البته تفاوتهایی هم بین این دو جریان وجود دارد و آن اینکه بطور مثال اگر جریان افراطی با دامن زدن به اختلافات دینی ومذهبی در خدمت صهیونیستها قرار میگیرد اما جریان تفریطی هرچند ممکن است بدین لحاظ نمره منفی کمتری بگیرد اما در عین حال هیچ برتری ای بر منافع جهان اسلام در مواقع تقابل آن با منافع آمریکا و اسرائیل و دشمنان اسلام نخواهد دید.
   نشان واضح تر میتواند مواضع یکسان در قبال سوریه از سوی این دو جریان و حمایت تروریستهای سوریه برعلیه مردم  و دولت قانونی آن اگرچه در دو شکل متفاوت باشد .
   به هر حال با یک تشبیه تاریخی می توان گفت امروز مصر شاهد درگیری خوارج متحجر در نهروان با لشکریان شام در صفین که به جزاسمی ازاسلام بویی ازآن نبرده اند،می باشد و راه نجات را باید در جریان و تفکر سومی جستجو کرد که از یک سو به همگرایی مسلمین از شیعه و سنی معتقد باشد و از سویی در تحت سایه اسلام به دور از کرنش و تسلیم در قبال زیاده روی های کفار صهیونیستی و آمریکایی باشد چیزی که متاسفانه اخوان المسلمین منفعل از رقبا ، هر دو این عیبها را از خود بروز داد.