زرتشت و باستان‌گرایی
حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه می‌گوید کی‌کاووس (پادشاه ایران در سلسله کیانیان)به فرمانده لشکرش: گیو (Giv) فرمان داد: به همراه سربازانش به شهر مازندران بتاز و تمام مردم آن، از پیر و جوان را قتل عام کن و همه‌ی آبادی‌ها را به آتش بکش تا خبر آمدن ما به دیوها برسد.
ناسیونالیست تکفیری: هر کس از پادشاهان ایران باستان، انتقاد کند، ایرانی نیست! روشن است که مقصود از این گونه تکفیر، بستن دهان‌هاست. یعنی به منتقدین برچسب می‌زنند تا ایشان را مجبور به سکوت کنند. به هر روی، ما می‌بینیم که حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه، بارها شاهان ایران باستان را به نقد کشیده، با این معنی، آیا جایز است که بگوییم: «فردوسی، ایرانی نیست. چون از پادشاهان ایران باستان انتقاد کرده است»؟
طبق روایات یهودی و اسلامی، سنت ختنه، عهد خداوند با ابراهیم (علیه السلام) است، تا نشانه‌ای باشد که پیروان ادیان آسمانی از غیر آسمانی مشخص شوند. تا پیروان ابراهیم (علیه السلام) از جماعت کفار و مشرکین متمایز باشند. به همین سبب، یهودیان، مسیحیان و مسلمانان، فرزندان خود را ختنه می‌کنند. اما زرتشتیان و هندوها خیر.
مزار شریف، در بلخ افغانستان، مزار حضرت علی (ع) است؟ یا مزار زرتشت؟ پاسخ مزار علی بن ابی‌طالب است. اما نه ان علی بن ابی‌طالب، امام اول شیعیان. بلکه مزار یکی از سادات و نقبای شیعه است که نامش علی بن ابی‌طالب بود.
چند مورد تمجید مورخین یونانی از هخامنشیان چه ارزشی دارد؟ مگر تمجید چند ایرانی‌نما از امریکا و اسراییل و عربستان سعودی، ارزشی دارد؟ هخامنشیان اگر خوب بودند، تصویر خوبی از آنان در حافظه‌ی تاریخی ایرانیان باقی می‌ماند. اما...
دین زرتشتی و هندوییسم، ریشه مشترک دارند. بسیاری از خدایانی که در اَوِستا (کتاب دینی زرتشتیان) ستایش می‌شوند، در واقع همان خدایان هندویسم است. هرچند دین زرتشتی در بسیاری از مسائل، راه خود را از هندوییسم جدا کرد، اما یکی از اشتراکات میان این دو مسلک، قداست گاو است.
تاریخ اقوام آریایی، پر از نقاط تاریک و روشن است. مثل همه اقوام. برای مثال، سکاها (Scythians) که یک قوم آریایی بودند، بسیار مردمانی بی‌رحم بودند. آنان، دشمنان خود را سر می‌بریدند و از جمجمه‌ی آنان، کاسه و از پوست بدن آن‌ها برای خود لباس می‌دوختند.
سوگند در لغت به معنی گوگرد (Sulphur) است در قوانین زرتشتی، قاضی در محکمه در حلق متهم گوگرد می‌ریخت. اگر زنده می‌ماند یعنی بی‌گناه است و اگر می‌مُرد یعنی گنهکار بود. بعدها این واژه به اشتباه در معنی قَسَم به کار رفت.
دیروز گاو سنگی بزرگی را که در روزهای اخیر پیدا شده‌است با تاسف تماشا می‌کردم، در حدود 12 تُن وزن دارد. پتکی بدست گرفتم و بجان حیوان سنگی افتادم. ضرباتی به او زدم که در هم شکست… (خاطرات مادام دیالافوآ از کاخ هخامنشیان در شوش)
سایت العین وابسته به استخبارات ابوظبی، در یک رپرتاژ تبلیغاتی مدعی شد: کوروش الأخمینی (هخامنشی) بسیار انسان خوبی بود. ولی نظام ایران از یاد او ناراحت می‌شود! حال سؤال این است که رسانه‌های سعودی چرا باید کوروش پرستی (آن هم از نوع ضد اسلامی) را در ایران ترویج کنند؟
به یاد می‌آورید که قرار بود یک زرتشتی به نام پوناوالا، واکسن کرونا با 5 % تخفیف به ایران بفروشد؟ یادتان است که رسانه‌های ندید بدید جشن گرفته بودند و انسانیت این زرتشتی را به رخ می‌کشیدند؟! دیروز این واکسن روی یک برزیلی تست شد، طرف مُرد! واکسنی که سازمان جهانی بهداشت (WHO) صحت آن را تأیید نکرده است.
عباس آخوندی که بی‌تردید، یکی از ناکارآمدترین و مخرب‌ترین مسئولین در تاریخ ایران است، به تازگی نقاب چهره‌ی خود را عوض کرده و از آرمان بازگشت به حکومت کوروش هخامنشی و ترویج اندیشه ایرانشهری سخن می‌گوید.
توماس هریسون (Thomas Harrison) استاد تاریخ دانشگاه لیورپول انگلیس، درباره منشور کوروش می‌نویسد: در منشور کوروش هخامنشی، چیزی از حقوق بشر نیامده است. این منشور، یک پروپاگاندای (دروغ نامه تبلیغاتی) است.
کوروش به سرزمین دربیک‌ها (Derbices) لشکر کشید. جنگ آغاز شد. کوروش از اسب افتاد و زخمی شد. یاران کوروش، او را به اردوگاه بازگرداندند. در پایان نبرد، لشکریان کوروش پیروز شدند و 30 هزار نفر از دربیک‌ها و 9 هزار نفر از ایرانیان کشته شدند.