روزه
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ روزه، در سال دوم هجری بر مسلمانها واجب شد و قرآن به سه گروه تخفیف داد: مریض، مسافر و کسیکه توان روزه گرفتن ندارد!
همه علما قبول دارند که مسافر میتواند در سفر روزه نگیرد؛ ولی علمای اهلسنت میگویند اگر کسی خواست روزه هم بگیرد، اشکالی ندارد!
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از روزهایی که علمای اهلسنت، روزه گرفتن در آن روز را حرام میدانند، روزه روز سیام ماه شعبان است که شب قبل آن، هلال ماه دیده نشده باشد؛ میگویند چون این روز ثابت نشده که ماه رمضان شروع شده، نباید روزه گرفت.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اهلسنت میگویند مسافر میتواند روزه بگیرد و میتواند روزه نگیرد، ولی این حکم آنان، با سنت پیامبر صلیاللهعلیهوآله، مخالف است.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در کتابهای حدیثی اهل سنت، از ابوهریره نقل کردهاند که از قول پیامبر صلیاللهعلیهوآله نقل شده، یکی دو روز به ماه رمضان را روزه نگیرید؛ در یک نقل دیگر گفته است که وقتی ماه شعبان به نیمه رسید، دیگر تا ماه رمضان روزه نگیرید
کشف دانشمند ژاپنی؛ روزهداری باعث از بین رفتن سلولهای معیوب و سرطانی!!!
فرقه اهل حق معتقد به وجوب روزه ماه رمضان نیستند و جز اندکی از پیروان این فرقه، در ماه رمضان روزه نمیگیرند و بهجای این واجب الهی به روزههای دیگری در غیر رمضان که توسط بنیانگذار این فرقه ابداع شده است، اکتفا میکنند.
کتاب «مصابیح الصائمین» در رابطه با روزه و ماه پرفضیلت رمضان، تألیف ملا حبیبالله شریف ساوجی کاشانی، از عالمان شیعه اهل کاشان در قرن سیزدهم و چهاردهم قمری است. ایشان به دلیل ویژگیهای علمی و اخلاقی شهرت داشت و مرجعیت دینی مردم کاشان را برعهده گرفت. از ملا حبیبالله در علوم مختلف، تا ۲۰۰ اثر شمردهاند.
هر کس سه روز آخر ماه شعبان را روزه بگیرد و به روزه ماه رمضان وصل کند، خداوند ثواب روزه دو ماه پی در پی را برایش حساب میکند. (سید بن طاوس تذکر میدهد که ممکن است این سفارش برای کسانی باشد که کل ماه شعبان را روزه نگرفتهاند.) امام رضا (ع) نیز به اباصلت سفارش کرد در روزهای پایانی ماه شعبان دعا، استغفار، تلاوت قرآن زیاد انجام بده! و دعایی در طلب بخشش از خداوند را بسیار بگو.
شيوه روزه دارى پيامبر (ص) در طول زندگى، متفاوت بود؛ ابتدا سه روز در اول شعبان، سه روز در نیمه شعبان و سه روز در اواخر شعبان روزه مستحبی گرفته و دو روز قبل ماه رمضان را افطار میکرد؛ در سالهاى پايانى، يك شيوه اتخاذ کرد و براى ماه شعبان، منزلتى ويژه قائل بود و آن را ماه خود خواند و روزه آن را سنّت نهاد و در ماههای دیگر سه روز را روزه مستحبی میگرفتند.
پیامبر (ص) ابتدا پى در پى روزه مىگرفت كه مىگفتند همیشه روزه میگیرد؛ سپس آن قدر افطار مىكرد كه مىگفتند هیچ وقت روزه نمىگيرد؛ در روش بعدی مانند حضرت داود (ع) يك روز در ميان روزه مىگرفت؛ در سیره بعدی، سه روز ايام البيض را روزه مىگرفت؛ سیره نهایی حضرت روزه 3 روز در ماه، پنجشنبه اول و چهارشنبه بعد دهم و پنجشنبه آخر ماه بود و تا زنده بود اين روش را ادامه داد.
امیرالمؤمنین (ع) همیشه دوست داشت تابستان گرم روزه بگیرد؛ امام سجاد (ع) نیز روزه ماه شعبان و رمضان را به همديگر وصل مىكرد و امام باقر و امام صادق (ع) سه روز در هر ماه، اولین و آخرین پنجشنبه و چهارشنبه وسط هر ماه را روزه میگرفتند. امام کاظم (ع) نیز در زندان از فرصتی که برای عبادت یافتند، خوشحال بودند.
در فرقه اهل حق عنوانی به نام روزه وجود دارد؛ اما در مورد آن، عقیدهای واحد و نظری منسجم یافت نمیشود. تعدادی از آنها همانند سایر مسلمانان، اهل روزه هستند؛ اما بخش اعظم آنان که اکثریت نسبی فرقه را تشکیل دادهاند، یا روزه نمیگیرند و یا به گرفتن سه روز روزه مخصوص اکتفا میکنند.
در آخر ماه مبارک رمضان به روزه داران بشارت میدهند پاک شدید و بخشیده شدید، اما به فکر گذراندن مابقی ایام باشید، واقعیت امر هم همین است؛ مهم ادامه راه است، ثبات قدم داشتن و دائم الذکر بودن مهم است. کار خیر و دعا کم باشد، اما همیشه باشد بهتر است از دعای زیاد، اما موقتی. به امید حفظ دستآوردهای معنوی ماه مبارک رمضان، انشاءالله.
حضرت علی (علیه السلام) در خطبهای اینگونه ماه رمضان را توصیف میکنند: ای مردم! این ماه، ماهی است که خداوند، آن را بر ماههای دیگر برتری داده است، مانند برتری ما اهلبیت بر دیگر مردم. و آن، ماهی است که درهای آسمان و درهای رحمت، در آن گشوده میشوند و درهای آتش در آن بسته میگردند و ماهی است که در آن ندا شنیده میشود و دعا مستجاب میگردد و گریه مورد ترحّم قرار میگیرد....