عبدالحمید و گرگیج، دو تن از سردمداران اهل سنت مخالف نظام هستند که چند ماه قبل با اغتشاشات همراه شده و با موضع‌گیری‌های منظم خود علیه انقلاب اسلامی، تنور مخالفت‌ها را داغ نگه داشته‌اند. عبدالحمید در این کارزار از دین، مذهب و عقاید خود گذشته و شعارهایی می‌دهد که مخالفین اسلامی که در یک جبهه قرار دارند، خوششان آمده ولی گرگیج علیه پهلوی موضع گرفته و قصد دارد خود را از این جمع خارج نشان دهد.

علمای اهل سنت شافعی و حنفی در خطبه‌های نماز عید، بر لزوم اذن حاکم در اعلام عید تأکید کردند و به اختلاف انگیزی عبدالحمید واکنش نشان دادند؛ مریدان عبدالحمید نسبت به این عالمان آزاد اندیش که طبق مبانی دینی، خود را پلی برای امیال تفرقه‌انگیزان نکرده و آخرت خود را تباه نکردند، فحاشی کرده و با بی‌ادبی به آنان تهمت زدند که پاسخ علمای حنفی بر اساس اصول مذهب، تبیین شده است.

ماوردی برای تقویت قول شب ۲۷ به عنوان شب قدر، استدلالی را به ابی بن کعب و ابن عباس نسبت می‌دهد که هر دو دلیل مخدوش است؛ أبی خصوصیتی را برای شب قدر نقل می‌کند و می‌گوید آن را در روز ۲۷ ماه رمضان دیده که می‌توان اکنون نیز طبق آن شب قدر را مشخص کرد؛ از ابن عباس نیز محاسبه‌ای ذوقی از سوره قدر مخالف با قواعد عربی ذکر شده و اقوال معتبر دیگری برای وی از محدثان نقل شده است.

شب قدر در میان فرق اسلامی جایگاهی خاص دارد و در اهمیت آن تردیدی نیست؛ اما اختلاف نظرهایی در مورد زمان آن بین روایات فرق وجود دارد؛ به‌طور کلی یک قول شب قدر را در کل سال مخفی می‌داند و یک قول شب قدر را در ماه رمضان می‌داند؛ روایات اهل سنت بر 23 و 27 ماه رمضان بیش از باقی شبها تاکید دارد.

شیعه نیز مانند برادران اهل سنت به نافله‌های ماه مبارک رمضان، اهمیت می‌دهد. هر چند در جماعت و فُرادا خواندن، در تعداد رکعات و وقت خواندن نماز تراویح، بین شیعه و سنی اختلافاتی وجود دارد. مهم‌ترین اختلاف شیعه و سنی در نماز تراویح، در جماعت یا فُرادا خواندن این نماز است.

عبدالحمید در رفتاری عجیب، پس از تبریک نوروز که تاکنون آن را بدعت می‌شمرده، اجازه بازدید از مسجد مکی به زنان بی‌حجاب داده که در ماه رمضان، از آنان با شربت و شیرینی پذیرایی می‌شود؛ وی که برخلاف تمامی مسلمانان عالم، اجازه ورود زن بی‌حجاب را به مسجد داده، در وضعیت بغرنجی در جلب هواداران خود قرار گرفته و از این طریق می‌خواهد دوباره به او توجهات جلب گردد.