فراوان دیده می‌شود که زرتشت را «پیامبر ایرانی» می‌نامند. گرچه این عنوان، به تنهایی نیز سخنی بی‌پایه است، اما برخی تلاش می‌کنند تا «پیامبر ایرانی» را در مقابل اسلام قرار دهند! لیکن به راستی ادعای «ایرانی بودنِ زرتشت» تا چه حد واقعی، معقول و منطبق باحقیقت است؟ لازم است این موضوع را از زوایای مختلف و با معیارهای گوناگون بررسی کنیم.

اسلام نسخه‌ی تکامل یافته‌ی همه‌ی ادیان الهی است. از همین جهت، آیین زرتشتی اگر دعوت به کردار نیک کرده، اسلام نیز چنین کرده است، بلکه بالاتر از این! قرآن می‌گوید از میان همه‌ی کردارهای نیک، نیک‌ترین‌ها را باید برگزید. یعنی یک گام فراتر و بالاتر از کردار نیک ! آنچه در این نوشتار خواهید دید، دعوت قرآن به کردارنیک و نیک‌ترین کردارهاست...

بسیار دیده می‌شود که افرادی ادعا می‌کنند که عرب در فتح ایران، کتابخانه‌ی جندی‌شاپور را به آتش کشید! در حالیکه بر خردمندان و اهل تاریخ روشن است که جندی‌شاپور (در زمان خلیفه‌ی دوم) با صلح به دست سپاه عرب افتاد و هیچ کتاب و کتابخانه‌ای سوزانده نشد. از سویی دیگر، ماجرای «به آتش کشیده شدن کتابخانه‌ی خوارزم»

سامانیان، قومی اصیل و ایرانی، از نسل بهرام چوبین (سردار ساسانی) بودند که بر اثر اتفاقاتی مسلمان شدند. البته سامان‌خُدات-سامان‌خُذاه- جدّ سامانیان، که از بزرگان بود، در اثر محبت والی خراسان به وی، در اواخر عصر بنی‌امیه، از روی اختیار مسلمان شد.

قرآن نه تنها همگان را به گفتار نیک فرا می‌خواند، بلکه از میان همه‌ی گفتارهای نیک، «نیکوترین گفتار» را خواسته است. یعنی قدمی فراتر و بالاتر از گفتار نیک! چراکه عمل و تمسّک گوهر قرآن، خود پاسخ گوی رسیدن به نیکوترین گفتارها و سعادت ابدی است. از همین روی اگر دین زرتشتی به «گفتار نیک» سفارش کرده، اسلام نیز چنین کرده است. «... وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً[البقرة/ 83]

هنر ایرانیِ اسلامی، نه تنها چیزی از ایران باستان کم ندارد، بلکه به مراتب متجلی‌ تر، معنوی‌ تر، زیباتر و دل‌ نوازتر است. آنچه در ادامه می‌آید گفتاری بس شگرف و قابل توجه از شادروان عبدالحسین زرین کوب درباره هنر و اسلام است...