مباحث کلامی
محمد الفحام از عالمان و فقیهان بزرگ اهل سنت مصر و از اعضای اصلی دارالتقریب، رئیس الازهر و عضو فرهنگستان قاهره بود؛ وی که رویکرد تقریبی بارزی داشت، به ایران آمده است و با علمای شیعه دیدار داشته است و از حامیان فتوای شیخ شلتوت در جواز تعبد به مذهب شیعه بود.
شیخ محمود شلتوت، در مورد امکان تقلید از مذهبی غیر مذاهب اربعه گفت: «اسلام پیروی از مذهب معینی را واجب نکرده است؛ مذهب جعفری، مذهبی است که تعبد به آن، هم‌چون دیگر مذاهب اهل‌سنت، شرعاً جایز است؛ مسلمانان باید از تعصب‌های نابجا در قبال مذاهب معین، رهایی یابند.» بسیاری از علما و فقهای بزرگ، این فتوای تاریخی را تأیید کردند.
محمد محمد المدنی، از علمای تقریبی اهل سنت در مقاله‌اش در مجله رسالةالاسلام شیعه را از تهمت اعتقاد به تحریف قرآن مبرا دانست: امامیه معتقد به کاستی قرآن نیستند، آن‌چه هست روایاتی است که در کتب روایی ایشان آمده است، همان‌گونه که در جوامع روایی ما نیز چنین روایاتی یافت می‌شود.
محمد سعید رمضان البوطی امام جماعت اهل سنت مسجد جامع اموی دمشق، که دکترای خود را از دانشگاه الازهر گرفت و رئیس دانشکده شریعت دانشگاه دمشق شد، به علت نظرش در سلفیه مورد انتقاد سلفیان واقع شد و به دلیل نظرات تقریبیش در حمایت از اسد، حزب الله لبنان و شیعه، کتاب‌هایش سوزانده شد، و در عملیات انتحاری ترور شد.
«حامد حفنی داود» در نامه‌ای به منظور تقدیر از کتاب «عبدالله بن سبأ» نوشته علامه عسکری، نوشته است: «از لغزش‌های علمای متعصب ما، داستان عبدالله بن سبأ است؛ «مرتضی عسکری» برای ما اثبات کرد که عبدالله بن سبأ موجودی خیالی و ساخته و پرداخته دشمنان شیعه است؛ من با کمال صراحت اعجاب خود را نسبت به این نویسنده اعلان میکنم و او و کتابش را به بزرگی و اهمیت یاد میکنم.»
کتاب المُراجعات، مکاتبات شیخ سلیم، مفتی الازهر با سید شرف‌الدین است که درباره اثبات حقانیت شیعه و امامت بلافصل امیرالمؤمنین است که مورد استقبال گسترده قرار گرفت و به زبان‌های مختلف ترجمه شد؛ برخی بزرگان سلفی این مکاتبات را انکار کرده‌اند، در حالی‌که با توجه به فتوای شیخ شلتوت، عجیب و یا منحصر به فرد نیست.
در رد نظریه «محمد بن سلیمان الاشقر» که برای اثبات جواز مشارکت زنان در ولایات عامه و مجالس شورا، یکی از روایات صحیح بخاری را از لحاظ سندی و دلالی تضعیف کرده بود، عده‌ای از علما و شاگردانش ردیه‌هایی بر او زدند تا از دو قاعده «عدالت صحابه» و «صحت تمام روایات صحیح بخاری» دفاع کنند.
از آن‌جایی که بعد از رحلت عبدالمطلب، جدّ بزرگوار پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله)، سرپرستی آن حضرت بر دوش ابوطالب افتاد، این مدافع محکم پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، بنا بر وصیت پدر بزرگوارش، محمد، برادر زاده‌ی خود را با حمایت‌های بی‌دریغ و همه جانبه تا آخرین لحظات زندگانی خود مورد پشتیبانی قرار داد.
صحابه نقش به‌سزایی در حادثه‌ی عاشورا داشتند، برخی یاور امام، برخی رویاروی امام و برخی دیگر بی‌طرف بودند. اما از یاران امام از بین صحابه، که قریب به ده نفر بودند، در این مقاله اعتراف ابن حجر را در مورد شش صحابه پرداخته‌ایم: حبیب بن مظاهر، انس بن حارث، طریف بن ابان، عبدالله بن بقطر، عمار بن ابی سلامه، و یزید بن مغفل.
اهل سنت نیز مانند شیعیان اهل بیت را دوست دارند. اما سوال این‌جاست که اگر اهل سنت محب اهل بیت هستند، پس چرا در شادی و عزای اهل بیت خوشحال یا ناراحت نیستند! به نظر می‌رسد که تقصیر و کوتاهی از علمای اهل سنت است، که حقایق را برای مسلمانان بازگو نکرده‌اند، زیرا امام حسین از همه مسلمانان است و فقط اختصاص به شیعیان ندارد.
برخی عالمان اهل سنت، اقرار کرده‌اند، قاعده قبح تقدیم مفضول بر افضل را قبول ندارند؛ مثل ابن ابی‌الحدید که می‌گوید: «حمد خدای را که شخص ناشایست را بر شایسته‌ترین افراد مقدم داشت.» ابن حجر هیثمی نیز می‌گوید: «اهل سنت اجماع دارند بر صحت رهبری شخص ناشایست در حالی‌که فرد شایسته‌ای میان جامعه اسلامی هست، چرا که اجماع دارند خلافت عثمان، صحیح است.»
عبدالعزیز دهلوی می‌گوید اگر حدیثی به حد تواتر برسد در حکم آیه قرآن است. با توجه به این سخن حدیث غدیر متواتر است پس عمل به مقتضای آن مانند عمل به قرآن واجب است.
پس از آنکه خداوند خود را مالک روز جزا نامید، برای آگاه نمودن مردم از دقیق بودن حساب و کتاب الهی، آیات متعددی را بیان فرمود و برای رسیدن به بهشت برین خداوند عبور از روی پل صراط را شرط گذاری کرد.
ابن حبان شافعی از علمای قرن چهارم هجری در رابطه با زیارت امام رضا می‌نویسد: من به‌دفعات قبر امام رضا (علیه السلام) را زیارت کرده‌ام، زمانی‌که در طوس بودم هر مشکلی برایم رخ می‌داد، قبر علی بن موسی‌الرضا را (درود خدا بر جدش و خودش باد) زیارت و برای برطرف شدن مشکلم دعا می‌کردم و دعایم مستجاب و مشکلم حل می‌شد.