سلفیه تکفیری با استناد به آیه 44 سوره مائده حکم به کفر حکام کشو‌های اسلامی می‌دهند. آنان می‌گویند حکام کشورهای اسلامی چون قوانین الهی را اجرا نمی‌کنند و در عوض احکام بشری را اجرا می‌کنند کافر هستند.

سلفیه جهادی با برداشت غلط از آیه 5 سوره توبه بر این باورند که هرگاه مشرکین و کفار را مشاهده کردی باید کشت. این در حالی است که این برداشت سطحی از قرآن است. برخی از علمای سلفی مثل سید قطب و رشید رضا نیز بر این مطلب اقرار کرده‌اند که این آیه به معنای قتال مطلق نیست.

اندیشه ی سید قطب و محمد قطب، تأثیری عمیق بر جامعه‌ی عربستان نهاد. تحت تأثیر این اندیشه، وهابیان که سال ها خودشان را با معنی ارائه شده از جانب محمد بن عبدالوهاب درباره‌ی توحید سرگرم کرده و مراقب قبرها بودند و گمان نمی‌کردند که مفهوم دیگری نیز در این باره وجود داشته باشد، به ناگاه با قرائت جدیدی روبرو شدند که با توحید ساختگی آن‌ها منافات داشت.

سلفیه جهادی با برداشت سطحی از قرآن، جهاد را در معنای قتال خلاصه کرده‌اند و از دیگر معانی جهاد غافل شده‌اند. آنان تقسیم جهاد را به اکبر و اصغر خیانت به جهاد فی سبیل الله می‌دانند.

ابن تیمیه اکثر مسلمانان را تکفیر کرده است. امروزه این تفکر در بین وهابیت و گروه‌های سلفی تکفیری رواج دارد. جریان‌های تکفیری همه مسلمانان را به غیر از خودشان کافر می‌دانند. به همین جهت در هر کشور اسلامی که بتوانند به بهانه تکفیر حاکمان و مردم، دست به جنایت می‌زنند.

سخنان ابن تیمیه در رد فضایل امیرالمومنین علی (علیه السلام) چنان آشکار است که حتی صدای آلبانی محدث بزرگ وهابیت را نیز در آورده است. وی می‌گوید: «او در نقد احادیث، شتابزدگی کرده است تا جایی که به خاطر شتابزدگی حدیث غدیر را انکار کرده است.