قلمداران در یکی از آثار خود، مسئله زیارت قبور و بنای بر آنها را مورد نقد قرار داده و می‌نویسد: در هیچ یک از آیات قرآن، به مسئله زیارت قبور اشاره نشده؛ در پاسخ به این ادعا باید گفت که آیه صریحی مبنی بر مشروعیت زیارت قبور در قرآن نیامده و از طرف دیگر، هیچ آیه‌ای مبنی بر منع آن نیز وجود ندارد؛ بنابراین صرف اینکه عملی در امت‌های گذشته بوده و در قرآن، امر یا نهی درباره آن وجود ندارد، دلیل بر حرمت آن عمل نیست.

شنقیطی در تفسیرش، آیه 80 سوره نمل را مخالف سماع موتی و حدیث «سلام به مردگان و خطاب به آنان» نمی داند و حدیث را هم صحیح و معتبر می‌ شمارد.

این‌که اموات، مخصوصاً اولیاء الهی، صدای زنده را می‌شنوند، امری ثابت شده است که مورد پذیرش مسلمانان است؛ با این حال وهابی‌ها این مسأله را رد کرده و نقدهایی نسبت به سایر مسلمانان در این مسأله مطرح کرده‌اند که پذیرفته شده نیست و تفسیرهایی ظاهرگرایانه و به‌دور از واقعیت است.

برخی از کسانی که ادعای پیروی از اهل‌سنت واقعی را دارند، به راحتی اعتقادات اصیل اهل‌سنت را زیر سوال می‌برند. زیارت قبور و آهنگ سفر برای آن از جمله اعتقادات اهل‌سنت است که از سوی که خود را در پوشش اهل‌سنت قرار می‌دهند، منع شده است.

ابن حبّان بُستی شافعی از علمای بزرگ اهل سنت: من به دفعات قبر علی بن موسی‌الرضا (علیه‌السلام) را زیارت کرده‌ام، هر زمانی که مشکلی برایم رخ می‌داد برای برطرف شدن مشکلم دعا می‌کردم و دعایم مستجاب و مشکلم حل می‌شد. این کار را به‌دفعات تجربه کردم و جواب گرفتم. خداوند ما را بر محبت مصطفی و اهل‌بیتش بمیراند.

ابن منکدر تابعی، با یاران خود نشسته بود که ناگهان زبانش بند آمد. بلند شد و گونه‌هایش را بر قبر پیامبر گذاشت؛ به همراهانش گفت: هرگاه مشکلی برایم پیش بیاید، از قبر پیامبر شفا می‌طلبم؛ هم‌چنین گفته‌اند که ابن‌عمر، دست راستش را بر قبر شریف پیامبر می‌گذاشت و بلال گونه‌هایش را.