دشمنی با تشیع
مصحف فاطمه از فضایل کوچک حضرت زهرا (س) است و فضایل ایشان برتر از آن است؛ در روایت نبوی آمده است: «فاطمه پاره تن من است هر کس او را اذیت کند، مرا اذیت کرده است.» سهیلی می‌گوید: هر کس فاطمه (س) را دشنام دهد، کافر است؛ او از دو خلیفه اول اهل سنت برتر است. چنین فضایلی برای حضرت از فضایل پیش پا افتاده است.
ابن‌تیمیه دوستداران اهل‌بیت را مرتد و کافر دانسته، اما کسانی را که حضرت علی (علیه السلام) را تکفیر و لعن کرده‌اند را مسلمان واقعی و عمل‌کننده با احکام اسلام معرفی می‌کند.
پیامبرخوانده‌ی بهائیان از شیعیان خواست که حتی اگر بهائی نمی‌شوند، حداقل دست از تشیع بردارند. آری؛ بی‌شک علت دشمنی پیشوایان بهائی با تشیع را می‌توان در پیروی از علماء و ظلم‌ستیزی مکتبی شیعیان دانست. روحیه‌ای که با رقم زدن حوادثی نظیر تحریم تنباکو به مستکبرین فهماند که می‌بایست عوامل خود را برای برچیدن این مذهب حَقه، به کار گیرند.
از آنجایی که مذهب شیعه، مذهبی اصیل با فرهنگ غنی که متصل به اهل‌بیت و پیامبر اسلام است، و برگرفته شده از تعالیم نورانی الهی در این عالم خاکی می‌باشد، لذا نه تنها مذاهب دیگر اسلامی را تحت الشعاع خود قرار نداده، بلکه چنان محکم و مستدل و منطقی است که حتی افراد ادیان دیگر را هم به سوی خود متمایل کرده است، و این میسر نیست مگر اینکه این مذهب راهگشای امورات زندگی و پاسخگوی سؤالات روزمره و ...