تاریخ
چگونه ممکن است کسی قرآن بخواند و آن را به دیگران بیاموزد، نماز بخواند و احکام شریعت را ملتزم باشد ولی در عین حال کافر دانسته شود. رهبران آل سعود در جریان زیاده خواهی‌های خود و برای گسترش زمین خود ابتدا شهرهای مجاور را به کفر متهم می‌کند و بعد به آنها حمله می‌کند. شواهد بسیاری از دروغ وهابیت در دست است.
گاهی یک جریان برای رسیدن به هدف خود و به‌دست آوردن غرضش به فرآیند اصلاحات اقدام می‌کند؛ اما گاهی برخی برای رسیدن به مطامع خود، خود را مصلح معرفی میکنند، ولی در واقع دنبال دنیای خویش هستند. آل سعود برای رسیدن به دنیای خود، با اندیشه‌ی تکفیری‌شان دشمنان را کافر می‌دانند که از سخنانشان به‌روشنی پیداست.
پپامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در راستای دستور خداوند برای ابلاغ آنچه به او دستور داده شده بود، تا موجب اکمال دین گردد مردم را در یک فراخوان عمومی در حجه الوداع به انجام فریضه حج دعوت کرد. ایشان در این سفر مواردی از مسائل حج را که مردم در آن رویه‌ای غلط را در پیش گرفته بودند مطرح و شیوه صحیح آن را به صراحت بیان داشتند.
یکی از حوادث تلخ تاریخ وهابیت، حمله این جماعت خونخوار به شهر کربلا با اسم دین است. جماعتی که چیزی از دین نمی‌دانند و حتی از انسانیت دور بوده و بربریت را در عمل نشان دادهاند. عبدالجواد کلیددار از خادمان حرم حسینی در زمان حمله وهابیت است. از او سخنان و بیاناتی در نحوه عملکرد خونخواران سعودی به ما رسیده است.
برای انجام اصلاحات در دنیا نیاز به باورهای دینی است، اما گاهی افرادی برای مطامع دنیایی خود سعی در استفاده از دین و اعتقادات میکنند. سعود بن عبدالعزیز قبل از ورود به مکه، مشروعیت کشتار مردم را چنین بر خود مباح می‌کند: الان داخل شدن به حرم با شمشیر مباح و جایز است، چون آن‌هایی که در حرم هستند، کفار و فجارند.
حرم امن الهی نقطه امن برای بشریت قرار داده شده است، که برای بشریت مأوایی برای فکر و حل اختلافات نه از طریق جنگ بلکه در پرتو معنویت و عبادت است؛ وهابیت برای حرم امن الهی حرمت قائل نشد وآن را بعد از چند بار تجاوز و خونریزی به طرز وحشتناکی تصرف کرد؛ این محاصره مردم را مجبور به خوردن گوشتِ وحوش و سگ کرد.
گاهی انسان اشتباه می‌کند ومی‌داند اشتباه است ولی نمی‌تواند از این اشتباه در‌گذرد. اما گاهی اشتباه را انجام داده، و خود را درستکار می‌داند، یعنی جهل مرکب. از این بدتر این است که کسی به جهل مرکبش افتخارکند، سعود بن عبدالعزیز برای حمله به کربلا افتخار می‌کرد و می‌گفت: اهالی کربلا را ذبح و اموالشان را تصاحب کردیم، خدا را شاکریم.
برخی ویروس‌ها و میکروب‌ها قابل علاج نیستند و برخی دیگر قابل علاج هستند و تنها مدتی انسان را دچار بیماری می‌کند. مهم‌ترین چیز برای هر انسانی، عقل و دیانت اوست. ویروسی که این دو را بیمار کند، بسیار خطرناک است. ویروس تکفیر، دین را می‌برد. وهابیت از آن‌جا که اعتقاد درستی ندارد، تنها به تکفیر دیگران می‌اندیشد.
بشریت دارای تاریخ پر فراز و نشیبی است. بسیاری قطعات و ادوار از تاریخ بشریت قابل بیان نیست و هرگز بشر دامن خود را از آن نمی‌تواند پاک کند. وهابیت در ایجاد این ادوار از تاریخ نقش بزرگی داشته است. الیکسی فاسیلیف از ناظران جنایت وهابیت در کربلا است، او می‌گوید: قساوت‌های وهابیان سیری‌ناپذیر بود، تاجایی که درکربلا نهرهای خون جاری شد.
لوئیس دوکورانسی یکی از افرادی است که درباره تاریخ وهابیت دارای تالیفاتی است. او با نوشتن برخی از فجایع وهابیت، پرده از اعمال ننگین وهابیت بر می‌دارد. یکی از وقایعی که به عنوان سند محکمی در خون‌آشامی وهابیت در آثار لوئیس دوکورانسی بیان شده است، واقعه کربلا است. او از جنایات وهابیت در حمله به این شهر سخن گفته است.
امروزه در فرهنگ انسان‌ها هر نوع نسل‌کشی و تجاوز به حیات نوع انسانی خود نمونه یک بی‌قانونی و بی‌اخلاقی در جهان به‌شمار می‌رود. جامعه انسانی هرگز در هیچ آیین و مرامی این را نمیپذیرد که نسل بشر در معرض یک کشتار دسته جمعی قرار بگیرد. حقوق و قانون نیز با این حکم عقلانی همراه است. موضوعی که وهابیت با آن در تعارض است.
شنیدن فضائل اهل‌بیت و مخصوصاً حضرت علی (علیه السلام) برای بسیاری از حاکمان قابل تحمل نبود. نام اهل بیت (علیهم السلام) برای همیشه در تاریخ می‌درخشد. هرچند غاصبان حق خلافت تمام تلاش خود را کردند که نام حضرات معصومین (علیهم السلام) و مخصوصاً حضرت علی (علیه السلام) را از بطن جامعه حذف کنند، ولی هرگز موفق به انجام چنین کاری نشدند.
حدود 250 سال پیش و در سال 1157 قمری تفاهم نامه‌ای ننگین، بین محمد بن عبدالوهاب و محمد بن سعود امضاء شد تا جهان اسلام را به آشوب بکشند. طبق این قرارداد محمد بن عبدالوهاب با فتوا علیه مسلمین راه را برای دخالت نظامی محمد بن سعود باز می‌کرد. به این ترتیب دین در خدمت سیاست‌بازی دغل‌کارانه آل سعود قرار گرفت.
ابن بشر مورخ سعودی با افتخار جنایات وهابیت را چنین تعریف می‌کند: «هنگامی‌که سعود بن عبدالعزیز به شهر زبیر رسید، همه آن منطقه را ویران کردند و افراد بسیار زیادی را کشتند. بعد از آن به سوی زبیر حرکت کرده و شهر زبیر را محاصره کردند. تمام مراقد و قبور را از جمله مرقد «حسن بصری» و «طلحه» را با خاک یکسان کردند، و هیچ اثری باقی نماند.