در میان اهل بیت، امام صادق (علیه‌السلام) جزء کسانی بود که شاگردانی را تربیت کرد که هر یک خود مدافع مهم برای اهل بیت بودند و تمام مردمی که طالب کسب علوم اهل بیت بودند از راه دور و نزدیک رنج سفر از اقصی نقاط مختلف اسلامی را به جان می‌خریدند و عازم شهر مدینه می‌شدند.

در کتب حدیثی اهل سنت، روایتی به پیامبر نسبت داده شده که ایشان در مجلس عروسی، اگر لهو غنا نبود، اعتراض می‌کرد و می‌گفت: انصار با لهو شادمان می‌شوند، چرا نباید آوازخوان همراه داشته باشند؟! آیا توهینی سخیف‌تر، زشت‌تر از این‌گونه روایت وجود دارد؟ چرا باید پیامبر را به گونه‌ای تصویر کنیم که دشمنان از همین روایات سوء استفاده کنند؟

از دیرباز مساله گنبد و بقعه‌سازی برای انبیاء، بزرگان و اوصیاء الهی وجود داشته است و صرفاً مخصوص تاریخ اسلام نیست، وقتی خلیفه دوم، بیت المقدس را فتح کرد اقدامی برای تخریب بقاع آن صورت نگرفت، در فرهنگ ایران و مصر هم بزرگان خود را در مکان‌هایی خاص دفن می‌کردند، در اسلام مقبره بزرگان دین به دلیل شان و جایگاهی که دارند مورد تکریم و احترام مردم است.

ابن ملجم قاتل حضرت علی، یکی از بزرگان و چهره‌های شناخته‌شده یمن بود؛ مردی که به شاعری و سخنوری مشهور بود و قصیده‌ای طولانی در وصف حضرت امیرالمؤمنین امام علی (علیه السلام)سرود. عبدالرحمن ابن ملجم مرادی، وقتی در رأس هیأت یمنی در کوفه به خدمت امام علی (علیه السلام) رسید و در ثنای آن حضرت و وصف دانش، تقوا و حکمت ایشان شعر می‌سرود، به فضل ایشان اقرار کرده و سه بار با آن حضرت بیعت کرد.

یکی از مظلومیت‌های شخصیت والای امیرالمومنین علی (علیه السلام) این بود که کسی به جز خاندان پاک و مطهّر ایشان به کُنهِ مقام و منزلت ایشان پی نبرد و آن دسته از صحابۀ تأثیر گذار و به اصطلاح خواصِ امّت رسول الله (صلی الله علیه و آله) هم که به مراتبی از شأن و مرتبت ایشان واقف بودند و در موارد متعدد اقرار به برتری امیرالمومنین (علیه السلام) نسبت به سایر...

یکی از نا گفته های تاریخی جریانی است که زهری از علمای بزرگ اهل سنت نقل کرده است .او از حادثه عجیبی سخن می گوید که همزمان با شهادت امیر المومنین علیه السلام در بیت المقدس اتفاق افتاده است .حادثه ای که در نوع خود بی نظیر بوده و خود قرینه ای برای اثبات مظلومیت و حقانیت امیر المؤمنین خواهد بود.