اسلام ناب
برخی از مخالفان اسلام، در جهت خرافی نشان دادن این دین، روایتی از مسخ افرادی که نافرمانی کردند را آورده و این گونه وانمود کردند که برخی حیوانات، از نسل انسان‌هایی هستند که به این شکل در آمده‌اند؛ در حالی که بر اساس اعتقاد مسلمانان، فرد مسخ‌شده پس از مسخ، تنها سه روز زنده می‌ماند و از او نسلی به شکل مسخ شده، باقی نمی‌ماند.
مخالفان شیعه، از سخن غیر دقیق یکی از مورخین، نسبت اشتباهی را در عقیده مهدویت به یکی از علمای شیعه داده و آن اعتقاد را صحیح دانسته‌اند. ابن‌ندیم به ابوسهل نوبختی نسبت داده که وی معتقد بود امام دوازدهم شیعه در غیبت مرده و فرزندش امام سیزدهم شده است؛ در حالی که او با نائب سوم امام مراوده داشت و در زمان همان نائب از دنیا رفت و چنین اتهامی به او، قطعاً صحیح نیست.
با استفاده از یک نقل غیر معتبر تاریخی، مخالفان دین با تقطیع، به گونه‌ای جلوه داده‌اند که طبق قانون اسلام، قتل‌های وحشیانه صورت گرفته، در حالی که فرد کشته شده، پیرزن سالخورده شریفی بوده است؛ در این باره باید گفت: این زن به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله توهین کرده و توطئه قتل آن حضرت را طراحی کرده و به دستور وی کاروان مسلمانان، غارت شده بود و عده‌ای را کشتند؛ همچنین کشتن این زن معلوم نیست و قطعاً دستور اسلام و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نبوده است که از توصیه‌های حضرت در جنگ‌ها، مشخص می‌گردد.
در منابع و معارف اسلامی از فرشتگان به عنوان پرتعدادترین مخلوقات خداوند نام برده شده که در آیات بسیاری، وظایف محوله به آنان، شمرده شده است. فرشتگان خاصی که نام آنان در قرآن ذکر شده، عبارتند از: جبرئیل، میکال، مالک، هاروت و ماروت و ملک الموت. نام عزرائیل برای ملک الموت و اسرافیل برای مأمور دمیدن صور، هنگام پایان یافتن دنیا و برپایی قیامت، در روایات آمده است.
برخی به جهت اینکه اثبات کنند که حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها از ازدواج با علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام ناراضی بود، به روایتی که در آن آمده حضرت گریه می‌کرد، تمسک کرده‌اند؛ اما تنها شاهد این شبهه همین گریه کردن است که امری طبیعی برای دختری است که بناست از خانواده خود جدا شود.
برخی از مخالفین اسلام با انتخاب گزینشی از بعضی نقل‌های اختلافی از زندگی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، طلاق‌هایی را به حضرت نسبت داده‌اند و به گونه‌ای آن را مطرح کرده‌اند که اتهامی متوجه حضرت می‌شود که از آن مبرا است؛ از برخی آیات قرآن، جواز استفاده پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله از حق طلاق استفاده می‌شود.
در رسانه‌ها شبهه کرده‌اند کسانی که به خدا اعتقاد ندارند، به دیگران کمک می‌کنند، ولی معتقدین به خداوند، به امید خدا بوده و کاری نمی‌کنند؛ درباره این شبهه می‌توان گفت که اعتقاد به خداوند به هیچ وجه، مانع کمک به دیگران نشده، بلکه در آیات و روایات نیکی به مردم، سفارش ویژه‌ای شده که به تناسب موقعیت، درآمد و جایگاه اجتماعی فرد، مورد انتظار است. در معارف دینی، غالباً عمل صالح در کنار ایمان ذکر شده و ضروری است.
برخی مخالفین اسلام، از بعضی کتب تاریخی نقل کرده‌اند که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، پس از پیر شدن یکی از همسران خود، او را طلاق داد؛ او درخواست بازگشت کرد و حق هم‌خوابی خود را بخشید؛ در این باره باید گفت، گزارشات مختلف است و معلوم نیست که حضرت قصد طلاق داشت یا سوده گمان کرد که حضرت قصد دارد و گمان اینکه این طلاق به خاطر موضوع غریزه جنسی بوده، با اخلاق حضرت و نیز منابع تاریخی منافات دارد.
قسمتی از تاریخ که نقل‌های متفاوت درباره آن وجود دارد، توسط مخالفان دین با تقطیع بیان شده و به گونه‌ای جلوه داده‌اند که در اسلام، زمانی که توان مقابله نیست، مدارا صورت می‌پذیرد و با قدرت گرفتن، به جنایات فجیع دست می‌زنند. جهت روشن شدن مسئله، باید همان نقلی که به آن استدلال شده را بدون تقطیع بررسی کنیم تا مشخص شود که آیا چنین نسبتی به اسلام صحیح است؟
برخی از مخالفان اسلام با اعتقادات مسلمانان، به صورت مزاح شبهه می‌کنند و به دلیل علم اندک ما به معارف اسلامی، ممکن است این شبهات تأثیرگذار باشد. ازجمله آن شبهات، مطالبی است که درباره ملائک مقرب خداوند مطرح می‌کنند؛ مثلاً تصور ما این بوده که اسرافیل، فقط مأمور دمیدن صور، هنگام پایان یافتن دنیا و برپایی قیامت است که تصور اشتباهی است.
برخی مخالفین از یک روایت کتب شیعه، استدلال کرده‌اند که حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها امیرالمؤمنین علیه‌السلام را هم‌کفو خود نمی‌دانستند و به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله گله کردند که شوهر من فقیر است؛ اهل فن این روایت را معتبر نمی‌دانند، ولی اگر بپذیریم، طبق نقل‌های دیگر گله به علت سرزنش زنان عرب بوده است.
هر ضیافتی آدابی دارد؛ رمضان ماه ضیافت الهی است و لازم است میهمان، آداب ضیافت را مراعات نماید در کلام معصومین (ع) ترک حرام در ماه رمضان از مهم‌ترین آداب این ماه شمرده شده است.
خودسازی از ضروری‌ترین وظایف انسان است؛ چراکه انسان بدون خودسازی دائماً در گرفتاری‌های جسمی و روحی غوطه‌ور خواهد بود و در سایه خودسازی به آرامش که مهم‌ترین هدف انسان در زندگی است، نائل خواهد آمد. ماه رمضان که ماه بخشش و رحمت و مغفرت است، زمینه‌های خودسازی برای انسان فراهمتر است.
حضرت عباس (ع) بر اثر بندگی خدا به مرحله ای عالی رسیده بود که به خوبی حق را از باطل تشخیص می داد و روشن بینی و بصیرت خاصی داشت که هرگز حق را رها نکرد و در دام باطل گرفتار نگشت.