تصوف
مشایخ صوفیه بعضی از گفتار خود را وحی می پندارند چنانکه ابن عربی مدعی است که بعضی از نوشته هایش یاد وحی است یا به فرمان پیامبر نوشته شده است.
بررسی گفتار و عملکرد مشایخ صوفیه بیانگر تضاد و تخالف آنان با سیره معصومین(ع) بوده است و برای نمونه به مواردی مستند اشاره می کنیم:
حضرت علی (علیه السلام) نه تنها با شخص حسن بصری مبازره می نمود بلکه با طرز تفکر منحط افرادی که به نام رهبانیت به گوشه انزوا خزیده و شانه از زیر بار مسئولیت فردی و اجتماعی خالی نموده بودند نیز بشدت برخورد می نمود
اقطاب صوفیه در عالم کشف و شهود شیطانی خود مراتب اعلای ولایت را برای خود قائلند تا جائی که مدعی هستند که انبیاء عظام هم برای تبریک گفتن چنین ولایتی نزد آنها می روند.
عصمت مقامی است که از ناحیه خداوند اعطا می شود که به سبب آن فرد گناه و سهو و اشتباه نمیکند یعنی چه عمدی و چه سهوی عمل نادرست انجام نمی دهد.
یقینا یکی از اهداف شوم استعمارگران در طول تاریخ ادیان الهی، ایجاد تفرقه در بین صفوف متحد پیروان انبیاء الهی بوده است, و در این راستا یکی از مراکز تفرقه, ایجاد پایگاهی به نام خانقاه در مقابل پایگاه اصلی مومنین یعنی مسجد بوده است.
حضرت فرمود: یوسف پیامبربود و قبای دیباج مطلا می پوشید و بر مسند آل فرعون تكیه می كرد، وای بر شما از امام توقع عدالت و درستی است كه راستگو بوده و به عدالت رفتار كند و چون وعده دهد وفا كند، خداوند كه لباس و طعام را حرام نكرده است؟!
فرقه ی ضاله ی تصوف داراي انحرافات زیادي است که در اين جا تنها به ذكر مواردي از آن بسنده مي كنيم: 1. ولايت گريزي و پيروي از مكتب خلفاء...
فرقه گنابادیه هر روز بدعتی در دین وارد میکند و یکی از این بدعتها نحوه نماز خواندنشان است.
لا سلطان محمد نوده‌ای بیدختی، پس از مدتی صرف عمر در فراگیری علوم رایج و معمول آن زمان و سفر به عتبات عالیات در مراجعت به تهران حجره‌ای از مدرسه‌ی منیرالسلطنه در جوار امامزاده سید ناصرالدین را جهت اقامت انتخاب می‌نماید.
در فرقه گنابادیه قطب را بالاتر از معصومین دانسته و قائل به این مطلب هستند که ایه های قران در شان انها میباشد و باید در روز تولد اقطاب جشن گرفت.
اقطاب گنابادیه با بدعتی که درست کردند از کلمه هو 121به جای بسم الله استفاده میکنند.
طبق فتوای جدید قطب فعلی گنابادیه نور علی تابنده دراویش جایز هستند گناه کنند.
فرقه گنابادیه و اسماعیلیه دارای 5 اشتراک عمده هستند که نشان دهنده انحراف شدید این دو فرقه و دوری از مکتب اهلبیت است.