طبق مبانی اعتقادی قانون جذب، تمام چیزهایی‌ که‌ انسان تصور کرده و بر آن‌ها تمرکز می‌کند، به سوی او جذب شده و می‌تواند آن‌ها را به دست آورد! با توجه به این‌که این قانون عمومیت‌ نداشته و ترویج‌ نوعی انسان‌محوری و آرزو‌پروری است؛ و هیچ گونه تفاوتی میان آرزوهای منطقی و صحیح با خواسته‌های غیر منطقی و غیر اخلاقی نمی‌گذارد.

جهل از عافت‌های بزرگی است که اگر نسبت به رفع آن اهتمام جدی صورت نگیرد، ممکن است انسان را در دنیا و آخرت، متحمل خسارت‌های سنگینی کند. امام علی(علیه‌السلام) می‌فرمایند:«بزرگ‌ترین مصیبت، نادانى است؛ زیرا سبب انواع مصائب دنیوى و اخروى می‌گردد.» راغب اصفهانی جهل را به سه دسته‌ی، خالى بودن نفس و خاطر انسان از علم و دانش، اعتقاد و باور داشتن چیزى بر خلاف آن‌چه که هست و انجام کارى بر خلاف آن‌چیزی که باید انجام شود؛ خواه به آن معتقد باشی یا نه؛ تقسیم کرده است.

مدعیان قانون جذب با سخنان انگیزیشی و جذاب، افراد را به امید پولدار شدن، کسب درآمد زیاد، رسیدن به آرزوهای به ظاهر دست‌نیافتنی و ...، به سوی خود فرا خوانده و از آن‌ها برای شرکت در دورهای انگیزشی، مبالغ هنگفتی را دریافت می‌کنند. مبالغی که صرفاً به امید رسیدن به ثروت و خواسته‌هایی خیالی، از ناحیه افراد، به سرکردگان قانون جذب پرداخت می‌شود.

میراث عرفان اسلامی، مهم‌ترین مؤلفه‌ی سیر وسلوک را تزکیه و تربیت نفس برای سالکان معرفی می‌کند و اکثر دستورالعمل‌های عرفانی مبتنی بر تزکیه و بُعد رفتاری تجویز می‌شود. اما در تفکر نوین تنها به بعد هیجانی اکتفا می‌شود و با مطرح کردن قانون جذب، مقاومت و ایستادگی در مقابل هوس‌ها را رد می‌کنند.

رهبران تفکر نوین معجزات الهی را امری قابل انجام برای هر انسانی می‌دانند. آن‌ها می‌گویند با شناخت نیروهای باطنی به راز وجودی این معجزات پی می‌بریم، اما باید گفت معجزه امری است که اراده آن توسط الله تبارک و تعالی است و طبق اراده او به پیامبران خود می‌دهد.

در قانون جذب آن‌چه‌ که بیشتر از هر چیزی روی آن تاکید می‌شود، تمرکز بر خیال و ذهن است. بنیان‌گذاران این قانون برای جذب مخاطب بیشتر بر قوه توهم و تخیل افراد سوار می‌شوند. از آن‌جایی که خیال ‍‍‍‍‍‍‍‍بردازی، قوه عقلانی انسان را تضعیف می‌کند بنابراین بیشتر مخاطبان قانون جذب را افرادی تشکیل می‌دهند که گرفتار توهمات و رویا پردازی هستند.