پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_آیا قانون جذب اسلامی است؟ خیلی از افرادی که با مباحث قانون جذب آشنا می شوند برایشان این سوال پیش می آید که آیا دین اسلام که مدعی است کامل ترین دین است و توان پاسخگوئی به همه نیازهای معنوی و دینی بشر را دارد. به این قانون مهم اشاره شده است؟  قانون جذب یک شبه علم و خرافه است و هیچ تأئید دینی و علمی ندارد. مروجین قانون جذب برای اینکه بتوانند در جوامع اسلامی به فعالیت بپردازند سعی کرده اند با شاهد مثال هائی از منابع دینی مدعی شوند که قانون جذب در اسلام بیان شده است. به عنوان مثال به روایتی از امام صادق (علیه السلام) اشاره می کنند: «هنگامی که خدا را می‌خوانی‌، چنان‌ بیندیش که‌ دعایت‌ برآورده‌ شده و خواسته‌ات آماده است‌«.(1) مروجین قانون جذب استدلال می کنند که امام صادق ع به همین قانون جذب اشاره می کند یعنی وقتی روایت می گوید: چنان بیندیش که دعایت برآورده شده و خواسته ات آماده است، منظور این است که باید قبل از اندیشه به مضمون دعا بیاندیشی و لازمه اندیشه به یک موضوع، تصور و خیال آن است. روایت تاکید می کند که باور کن خواسته ات آماده است. یعنی باور به تحقق تصور و خیال را بیان می کند و قانون جذب هم همین مضمون روایت را می گوید که برای رسیدن به یک شیء باید آن را تصور و تخیل کرد و باور به تحقق آن داشت تا انسان آن را به دست بیاورد. این تبیین یک انحراف آشکار و تفسیر به رأی می باشد.  روایت می خواهد بگوید که انسان در حالتی دعا کند که یقین به قدرت و توانائی خداوند در برآورده کردن مضمون دعا داشته باشد. نه اینکه مضمون دعا قطعاً برآورده می شود. چون اجابت دعا شرایط و آداب مخصوصی دارد و اعتماد به خداوند در روایات، یکی از شروط می باشد. ممکن است زمان استجابت دعا نباشد یا اینکه خداوند مصلحت می داند برآورده نشود، چون به ضرر خود انسان است ولی به خاطر علم محدودش نمی داند. یا خداوند می خواهد این درخواست ها را ذخیره کند و توشه آخرتی به او بدهد که میلیون ها برابر با ارزش تر می باشد. خداوند هیچ کجا بیان نکرده است که حتماً همه خواسته ها را برآورده می کنم و روایات را به تنهائی نمی شود دید. کسی که می خواهد یک آموزه ای را به اسلام نسبت دهد باید تمام منابع را ببیند چون ما در منابع دینی بعضاً مجمل و مفصل داریم یا مقید و مطلق داریم یا ناسخ و منسوخ داریم لذا اسلام شناس بودن و آشنا به فن بررسی منابع دینی لازم است که معمولاً این مروجان قانون جذب و شبه معنویت های نوپدید فاقد آن هستند. این روایت در همین راستا است: «مردی به امام علی(علیه السلام) گفت: خدا را چگونه شناختی؟! فرمود: با از بین رفتن تصمیم ها و به نتیجه‌ نرسیدن فعالیت‌ها! تصمیمی گرفتم و مشکلی پیش آمد که نتوانستم آن را عملی کنم ...از این راه به این نتیجه رسیدم که تدبیر عالم به دست فردی غیر از خودم است.»(2) نکته بعدی این است که قانون جذب یکی از آموزه های دین «تفکرنوین» می باشد که خدای ادیان را قبول ندارد و خداوند را امری در درون انسان می داند و قانون جذب بیان می کند که به هر چه تصور کنی و تحققش را باور داشته باشی، کائنات آن را به تو می بخشند. در تفکر نوین و قانون جذب اسمی از خداوند نیامده است.همچنین دعا یک درخواست همراه با خشوع و نیاز به خدای تعالی است در حالی که قانون جذب خشوع و احساس عجز و نیاز را رد می کند و قائل به قدرت بی کران ذهن و درون انسان است و مدعی هستند که انسان باید به کائنات دستور دهد تا خواسته ها و تصوراتش را برآورده کند. این یک تضاد ماهوی بین دعا و قانون جذب است. در واقع مروجان قانون جذب می خواهند در کشورهای اسلامی با یک پوشش دروغین از اسلام فعالیت کنند تا کسی مانع فعالیت آنها نشود و قانون جذب نه تنها تائیدی در منابع اسلامی ندارد بلکه مخالف آموزه هائی مانند توحید، توسل، دعا، خشوع، توکل و جهان شناسی و انسان شناسی اسلامی است. پی‌نوشت:1. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی،  تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق ، ج ‏2، ص 473.2. شیخ صدوق، محمد بن علی، التوحید،  قم، جامعه مدرسین، 1398ق، ص 288.