حدیث غدیر
ما شیعیان مفتخریم به اینکه وصیت رسول خدا در روز غدیر را جامه عمل پوشانده و به ولایت و جانشینی حضرت علی(علیهالسلام) تن دادیم و آن را با جان و دل پذیرفتیم. اما سخن این است که که چرا دیگران با وجود تصریحاتی که در این خصوص وجود دارد، ولایت حضرت علی(علیهالسلام) را نمی پذیرند؟ آیا آنها به اسلاف خود تمسک میکنند؟
به جرأت می توان گفت که اول مظلوم عالم حضرت علی (علیهالسلام) است. مظلومیت از این بالاتر که حتی دشمنان جانی، برتری انسان را بیان و تایید میکنند ولی باز هم حق را سلب کنند. در مورد حضرت علی اینگونه بود. عمروعاص که اشقی الاشقیاء است و در عداوتش شکی نیست، با جسارت تمام بیان فضائل حضرت میکرد .
پیامبر اکرم (ص) درغدیر خطبهای مفصل بیان کردند. در آن خطبه امام علی (ع) را به جانشینی پس از خود معرفی کردند. منابع روایی اهل سنت اگر چه مقداری از این خطبه را آوردهاند، اما این خطبه را به صورت کامل بیان نکردهاند و این کار باعث شده است که مسلمانان در طول تاریخ گمراه شوند.
یکی از احادیثی که به صورت متواتر نقل شده و دلالت بر خلافت و جانشینی حضرت علی میکند، حدیث غدیر است. این روایت در منابع زیادی از اهل سنت نقل شده است. در کتاب مسند احمد و کتاب نسائی این حدیث با تفصیل بیشتری بیان شده است.
از شبهاتی که در مبحث غدیر به شیعه وارد میکنند این شبهه میباشد که چرا پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) علی (علیهالسّلام) را در مکّه معرفی نکرد؟ در این شبهه ابن تیمیه چنین آورد: «آنچه در روز غدیر اتفاق افتاد مشخص میکند پیامبر در صدد تبلیغ موضوعی دیگری بوده، چرا که اگر حضرت قصد داشت امامت علی بن ابیطالب...
در طول تاریخ کسانی بودند که با بصیرت کامل همیشه و در همه حال، مدافع سرسخت تفکر مذهب تشیع که تابع محض امامان معصوم بودند قرار داشتند، افرادی که بعضاً با تمام وجود در این راه حتی از جان خود هم دریغ نکردند و داد مظلومیت اهل بیت و امامان را سر دادند و با بازگو کردن وقایع مهم تاریخ یا به صورت شعر و یا خاطره آن را ثبت نمودند.
برخی میگویند احادیث غدیر ضعیف هستند و قابل استناد نیستند. مرحوم شرف الدین در کتاب المراجعات در نامه 54 احادیث فراوانی را نقل میکند که مورد توجه و اهمیت نزد اهل سنت است. وی میگوید: روایات آن قدر در این زمینه زیاد است که قابل شمارش نیست. همه این روایات نصوص صریحی هستند که با زبان گویا، ولایتعهدی حضرت علی را ثابت میکنند.
برخی می گویند حدیث غدیر از احادیث ضعیف است. این در حالی است که حدیث غدیر در منابع مورد وثوق و اعتماد اهل سنت ذکر شده است. یکی از منابع معتبر نزد اهل سنت، کتاب مسند احمد بن حنبل است، که مورد توجه اهل سنت است. احمد بن حنبل در این کتاب، روایت غدیر را به نقل از براء بن عازب نقل میکند. که عمر نیز به حضرت علی تبریک میگوید.
برخی میگویند اگر حدیث غدیر واقعیت میداشت، باید گذشتگان به آن استدلال میکردند، در حالیکه چنین چیزی را مشاهده نمیکنیم. در پاسخ به چنین افرادی باید گفت: حدیث غدیر، از احادیث متواتر و معروف است و بزرگان اهل سنت این حدیث را روایت کردهاند. آیت الله شرف الدین، اشخاص زیادی از اهل سنت را نام میبرد که این روایت را نقل کردهاند.
در جریان غدیر خم پیامبر در حضور حجاج خانه خدا در هنگام بازگشت حضرت علی را به عنوان جانشین بعد از خود از طرف خدا منصوب نمود و از مسلمانان اقرار و بیعت گرفت، اما اهل سنت سخن پیامبر را به ولایت و جانشینی قبول نمیکنند و این در حالی است که از قرینه و سیاق سراسر خطبه پیامبر فهمیده میشود که منظور حضرت چه بوده است.
حدیث غدیر از احادیثی است که امت اسلامی بر آن اجماع دارند، چرا که متواتر است و همگان به این حدیث یقین دارند؛ ولی چون به مذاق برخی خوش نمیآید با استدلالهای واهی و پوچ سعی دارند تا اذهان مسلمانان را منحرف کنند تا غصب خلافت از طرف غاصبین نمایان نشود، کسانیکه خود از نظر اعتقادی دچار مشکل هستند، از جمله ابن حزم اندلسی.
امام حسین (علیه السلام) نیز مانند باقی اهل بیت پیامبر، امیرالمؤمنین و حضرت زهرا و امام حسن (علیهم السلام) به حدیث غدیر استناد و استدلال نمود و این زمانی بود که در موسم حج در میان اقوام و قبائل دیگر مسلمین، آن هنگامی که جمع بودند خطاب به مردم آنها را قسم داد و جریان غدیر خم و حدیث پیامبر را برایشان بازگو نمود.
یکی از احادیث در کتب فرق و مذاهب اسلامی حدیث غدیر است، حدیثی که آن قدر معروف و مشهور است که به اصطلاح علمای بزرگ دین از حدّ تواتر خارج شده است و همگان به صحت و سقم این حدیث از پیامبر باور و اعتقاد دارند. اما برخی از متعصبان و افراد لجوج با جوسازی و اشکالات واهی سعی دارند تا این حدیث را به هر طریق ممکن از اعتبار ساقط کنند.
حادثه غدیر که در آخرین حجی که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) انجام داد و در آن صحرای سوزان حجاز خلافت و وصایت بعد خود را به مردم معرفی کرد، این روز مهم را مسلمین عید قرار دادند هر چند برخی از مغرضین خدشههایی به آن کردند اما آن قدر این روز مهم بوده است که اهل کتاب و ادیان دیگر الهی را هم تحت شعاع خود قرار داده است.