اگر شخصی روحیه حق پذیری داشته باشد نتیجه حقیقت جوئی خود را می پذیرد ولو منفعت بزرگتری از دستش برود. اما انسانی که دنبال هوا و هوس و گرفتار دنیا باشد نمی تواند حقیقت را بپذیرد و منفعت بیشتر ولو باطل را می پذیرد.

افرادی که دسترسی به معنویت ناب و کامل ندارند و از طرفی غریزه معنویت خواهی فشار بر روح و روان این انسان ها وارد می کند. این افراد تصمیم می گیرند یک معنویت و سبک زندگی معنوی متناسب تر با خود را انتخاب کنند تا حداقل بخشی از این فشار غریزه معنویت خواهی کم شود.

معرفت شناسی عملی یعنی برای اینکه بدانیم یک نظریه یا فعل صحیح است یا نه، نیازی به بحث و استدلال عقلی و بررسی شواهد و قرائن حول آن موضوع نیست، بلکه با عمل به آن آموزه متوجه حقانیت، صحیح و غلط بودن آن می شویم. این فرایند اشکالاتی دارد.

یک انسان به قوای معرفتی خود ایمان دارد و نتیجه ادراکات قوای معرفتی خود را قابل قبول تلقی می کند، حال وقتی می بیند یک شخصی از لحاظ صفات شخصیتی و قوای ادراکی از او بالاتر است حکم می کند که باورهای آن شخص هم درست است.

معنویتی صحیح می باشد که مطابق فطرت و سرشت انسان باشد. همچنین مخالفتی با عقل نداشته باشد. اگر یک آموزه مخالف عقل باشد اصطلاحاً می گوئیم تناقض بیرونی دارد. اگر آموزه های یک مکتب یا شبه معنویت مخالف هم باشند و همدیگر را نقض کنند اصطلاحاً می گوئیم تناقض درونی دارند.

فرقه هائی که از نیروهای ماورائی استفاده می کنند باعث می شوند آسیب های مختلفی به اعضا و افرادی که با آن ها مرتبط هستند وارد شود. اما رعایت بعضی از مسائل، باعث درمان این آسیب ها می شود. همچنین باعث پیشگیری شده و نمی گذارد به سایر افراد آسیب برسد. یا آسیب ها را به حداقل می رساند.