موبدان زرتشتی به ویژه موبد «مانِکجی نوشیروان‌جی دهالا» مدعی است که ایرانیان مشرک بودند تا اینکه زرتشت آمد و ایرانیان را به توحید دعوت کرد. هرچند از دید منتقدین بر موحّد بودنِ خودِ زرتشت نقدهای جدی وارد است.

موبد «مانِکجی نوشیروان‌جی دهالا» در کتاب «خداشناسی زرتشتی» رسماً اعلام می‌کند که ما زرتشتیان دار و ندار خود را مدیون غربی‌ها هستیم. او می‌گوید که خدمات غربی‌ها به دین زرتشتی قابل توصیف نیست. حتی می‌گوید در اثر کوشش‌های غربی‌ها بود که «ما زرتشتیان توانستیم در این راه به مبانی روح کتب دینی خود پی‌ ببریم»

رئیس انجمن موبدان تهران، موبد خورشیدیان، از جمله افرادی است که طبق آنچه از دینشان باقی مانده، خود را داعیه داران سه شعار پندار نیک و گفتار نیک و کردار نیک می‌داند. ولی در گفتگویی با خبرگزاری شفقنا مذاهب را ربات ساز و پیروان آنها را ایجاد کنندگان جنگ و به جان هم انداختن مردم می‌داند.

منابع زرتشتی بر این عقیده اند که ستارگان پایین‌تر از ماه و خورشید قرار دارند. همچنین یک ستاره هم به عنوان میخ وسط آسمان نصب شده است. همچنین در دیانت کهن زرتشتی، برخی ستارگان ستایش شده و از آنان حاجت خواسته می‌شد.

اوستا کتاب مقدس زرتشتیان: در البرز کوه، نه باد گرم وجود دارد و نه باد سرد ! آنجا روز وجود ندارد . شب هم وجود ندارد . از بیماری هم خبری نیست. (اوستا، مِهر یَشت، بند 50) عالم همه حیران از این همه دقت علمی !

طبق قواعد دینیِ زرتشتی، لازم بود که زن روزی 3 بار در محضر شوهر بایستد و به او بگوید: «چه دوست داری؟ بگو تا همان گونه بیاندیشم و همان گونه حرف بزنم و همان گونه انجام دهم». پس شوهر به او دستور دهد و زن هم دستورات را انجام دهد.