حرمت شراب در اديان ابراهيمی به‌راحتی قابل‌اثبات است، پولس هم در نامه‌ای، به فساد شراب اشاره‌کرده است درحالی‌که متأسفانه انجيل متی بدون توجه به اين مسئله، از زبان مسيح جملاتی بيان كرده كه آن حضرت دستور به نوشيدن شراب داده است و اين نوعی اهانت به حضرت مسيح (عليه‌السلام) است.

برخی از مبشران اولیه مسیحی، برای مسیحی کردن بت‌پرستان، بسیار تلاش کردند ولی نتیجه برعکس شد، و بسیاری از آموزه‌های بت‌پرستی را وارد مسیحیت کردند و بدعت بزرگی را در این دین گذاشتند.

در همه‌ی ادیان الهی، مردم باید بخشی از اموال خود را کنار گذاشته و چهت ترویج و تبلیغ دین، و تأمین مخارج آن پرداخت نمایند.

حرمت ارتباط زن و مرد نامحرم، توسط انبياء الهی به مردم ابلاغ‌شده است، در اناجيل داستانی آمده است كه مسيح (عليه‌السلام) نه‌تنها مرتكب اين گناه بزرگ می‌شود، بلكه برای آن توجيه تراشی هم می‌کند! و اين خرافات اناجيل قطعاً جسارت به مسيح (عليه‌السلام) است.

پیامبران الهی همواره عامل نجات را، ایمان و عمل صالح دانسته‌اند و بر روی هر دوی آن تأکید داشته‌اند اما پولس در اقدامی عجیب، انجام اعمال را لازم ندانسته و تنها داشتن ایمان را برای عادل شمرده شدن و نجات، کافی دانست و بدعت بزرگی را در مسیحیت به وجود آورد.

مسيحيان با استناد به آيات سوره‌های سجده/11، زمر/42 و محمد/27، ادعا کرده‌اند كه اين سه آيه باهم اختلاف دارند! اما ادعای باطل آن‌ها با اندكي دقت و مطالعه کاملاً برطرف می‌شود، زيرا هرکدام از اين آيات متعلق به بخشي از فرمان‌های خداوند است.