همین که ابوبکر به خلافت رسید، کارگزاران حضرت فاطمه (علیها السلام) را از فدک اخراج کرد. حضرت برای تملک حقوق از دست رفته خود به سراغ ابوبکر رفت، ولی با سخن مضحک ابوبکر مواجه شد.«رسول خدا ارث نمی‌گذارد، بلکه آن‌چه که از اموال باقی مانده است صدقه محسوب می‌شود» در حالی‌که پیامبر در زمان حیات، فدک را به دخترش بخشیده بود.

محبت اهل‌بیت پیامبر(علیهم السلام) از مهم‌ترین خواسته‌ها و دستورات خداوند است. خداوند در آیه ۲۳ سوره شوری پاداش رسالت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را محبت اهل‌بیت می‌داند و در روز قیامت بندگان خود را مورد بازخواست قرار می‌دهد. در این خصوص روایات فراوانی در منابع روایی و تفسیری فریقین وجود دارد که نشان از اهمیت این امر است.

کثرت روایت و روایات عجیب و غریب ابوهریره از پیامبر به حدّی رسید که صدای عمر بن خطّاب را نیز درآورد و او را تهدید به تبعید کرد؛ شمس‌الدین ذهبی، از بزرگ‌ترین عالمان رجالی اهل‌سنت می‌نویسد: «سائب بن یزید از عمر شنید که به ابوهریره می‌گفت: یا نقل حدیث از پیامبر را ترک می‌کنی و یا تو را به سرزمین دوس (سرزمین مادری ابوهریره) تبعید می‌کنم.»

عبدالله بن عمر از پدرش روایت می‌کند: از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم که چنین لبیک می‌گفت: لبّیک اللّهمّ لبّیک، لبّیک لا شریک لک لبّیک، إنّ الحمد والنّعمة لک والملک، لا شریک لک و بر این کلمات چیزی نمی‌افزود... اما پدرم علاوه بر این کلمات چنین می‌افزود: لبّیک اللّهم لبّیک لبّیک و سعدیک و الخیر فی یدیک لبّیک و الرّغباء إلیک والعمل.»[

عالمان و فقیهان بزرگ  شیعه در جریان حدیث سازی غلات به مانند ائمه (علیهم السلام) خیلی تلاش کردند و بعضاً  در جستجوی راه‌های عملی برای مبارزه با آنان بر می‌آمدند. پس برای مبارزه‌ی همه جانبه در جعل و ساختن حدیث، شروع به تالیف و نگارش کتب رجالی کردند که در آن به معرفی راویان مورد وثوق و یا کذّاب و وضّاع می‌پرداختند.

بدعت‌گذاری عمر در سال چهاردهم هجری در نمازی به نام «تراویح» از قطعیّات تاریخ است که حتی بخاری که معمولا سعی در سرپوش‌گذاری بر این‌ گونه حقایق تاریخی دارد، نتوانسته از نقل آن چشم‌پوشی کند: «راوی گوید: شبی همراه عمر بیرون آمده و مردم را دیدم که پشت سر شخصی نماز می‌خوانند. عمر گفت: این کار [نماز تراویح] عجب بدعت خوبی است.»