ملی گرایی

"چو ایران نباشد تن من مباد" از فردوسی نیست!
03/18/1403 - 19:05

هُجیر (پهلوان ایران) گفت: اگر گودرز در ایران نباشد، تن من مباد! اما جریان باستان‌گرا و ناسیونالیست، مصرع اول را تحریف کرده و مصرع دوم را جعل و به آن الحاق کردند. چنین شد: چو ایران مباشد، تن من مَباد، بِدین بوم و بَر، زنده یک تن مَباد!

تجربه‌ای از شاهنامه | کی‌کاووس نمونه یک دولتمرد نالایق
03/17/1403 - 10:33

طبق شاهنامه، رابطه کی‌کاووس و مردم، رابطه برده و ارباب بود. او فردی متکبر بود. کی‌کاووس هر چند ادعای عقل و خرد داشت، اما هوسباز و بی‌تدبیر بود. ‌بی‌رحم بود و جز منفعت و لذت خود، به چیزی دیگر فکر نمی‌کرد. شاهنامه به ما می‌گوید چنین اشخاصی که به هر قیمت در پی ارتفاع گرفتن هستند، به حال ایران سودمند نیستند.

مازندران در شاهنامه
03/17/1403 - 10:26

فردوسی در شاهنامه، مازندران را سرزمین دیوها نامیده و می‌گوید کی‌کاووس پادشاه ایران باستان در حمله به مازندران، زنان و کودکان را قتل عام کرد و دارایی مردم را به غارت برد.

فردوسی: خائن و بیگانه‌پرست برای ایران سودمند نیست
03/14/1403 - 11:16

«خسرو پرویز» با حمایت بیگانه روی کار آمد و دیدیم که رفتارهای ویرانگر بسیاری مرتکب شد که موجب آسیب به ایران شد. از این سخن فردوسی، این‌گونه عبرت به دست می‌آید: کسی که دشمن برای روی کار آوردن او هزینه می‌کند، برای ایران سودمند نیست.

03/12/1403 - 14:47

علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی از سویی فردوسی را به خاطر زنده کردن داستان‌های باستانی سرزنش می‌کند و از سویی دیگر، او را به سبب مسلمان و شیعه بودنش می‌ستاید.

جریان تمدن‌گرای شیعه، فردوسی را ستایش می‌کند
03/12/1403 - 11:46

جریان تمدن‌گرای شیعه، شاهنامه را کتاب حکمت و متنی دربردارنده عبرت می‌دانند. آنان فردوسی و شاهنامه را می‌ستایند و برخی از این ستایش‌ها در آثار رهبر معظم انقلاب اسلامی و همچنین در آثار شهید مرتضی مطهری متجلی است.

حضور مردم در صحنه و نجات ایران در عصر کی‌قباد
03/10/1403 - 10:40

شاهنامه روایت می‌کند در پایان حکومت پیشدادیان، ایران گرفتار قحطی شد و از سویی به اشغال دشمنان درآمد. در آن زمان پهلوانان ایران، کِی‌قباد (نخستین حاکم سلسله کیانیان) را بر تخت نشاندند و مردم نیز به صحنه آمدند. پس ایرانیان بر دشمنان پیروز شده و ایران نجات یافت.

03/10/1403 - 10:35

ضحاک، پادشاه ستمگر ایران باستان با حضور بجا، گسترده و سازنده مردم در صحنه ساقط شد، اگر مردم نبودند، این پیروزی هم به دست نمی‌آمد. شاهنامه ما را به عبرت از تاریخ فرا می‌خواند. باشد تا پند بگیریم.

پیروزی هوشنگ بر دیوها | نتیجه حضور گسترده و سازنده مردم در صحنه
03/10/1403 - 10:33

در عصر حکومت کیومرث، دیوها به فساد مشغول بوده؛ بی‌گناهان را به قتل می‌رساندند. اما هوشنگ با سپاهی از مردمان و جانداران صحرا به دیوها تاخته، آنها را تار و مار کرد. پیروزی او بر دیوها را می‌توان نتیجه حضور گسترده و جامع مردم در صحنه تلقی کرد.

03/09/1403 - 09:05

فریدون پادشاه ایران باستان، فرستاده‌ای فرستاد تا برای سه پسرش، سه دختر نجیب، پوشیده و محجبه پیدا کنند. فریدون چنان بر سر مسائل ناموسی، حساس و غیور بود که اصرار داشت سه دختری که برای پسرانش انتخاب می‌شوند، علاوه بر پنهان بودن از دیده نامحرمان، نباید نام داشته باشند تا هیچ کس حتی آنان را صدا هم نکرده باشد.

عدم حضور مردم در صحنه و سقوط امپراتوری هخامنشی
03/08/1403 - 08:37

یکی از مباحث بحث‌برانگیز در تاریخ ایران باستان، چراییِ سقوط شاهنشاهی هخامنشی است. برای این امر، دلایلی ذکر می‌شود، دلایل سیاسی، اقتصادی و فرهنگی. اما یکی از مهم‌ترین دلایل که معمولاً نادیده انگاشته می‌شود، از این قرار است: عدم حضور فراگیر و سازنده مردم در صحنه! به نظر، لازم و ضروری است که از تاریخ، درس بگیریم.

روایت فردوسی از زندگی عجیب پیروز پادشاه ساسانی
03/06/1403 - 13:03

فردوسی حقیقت را فدای منافع شخصی نمی‌کند و بی‌رحمانه تاریخ را بیان می‌کند. او به روشنی از قدرت‌طلبی پیروز پادشاه ایرانِ عصر ساسانی سخن می‌گوید که وصیت‌ پدرش را زیر پا گذاشت. او از خیانت پیروز سخن می‌گوید که دست به دامان بیگانه شد و با کمک آنان بر تخت پادشاهی ایران نشست و عاقبت در جنگ کشته شد.

منزلت شاهنامه در هویت ایرانی
03/06/1403 - 12:00

فردوسی می‌گوید که شاهنامه کتاب تاریخ است. تاریخی که بخش‌هایی از آن با زبان رمز و راز بیان شده است. شاهنامه اگر افسانه هم باشد باز هم گویای باورها، آرزوها، آرمان‌ها و خلاصه، فرهنگ ایران باستان است و از این حیث، اهمیت دارد و خواندن آن سودمند است.

03/02/1403 - 08:35

«حکیم فردوسی» در شاهنامه، بی‌رحمانه تاریخ را روایت می‌کند. او در داستان زندگی «قباد» پادشاه ساسانی، از خیانت‌ها و بدرفتاری‌های او سخن می‌گوید و عبرت از تاریخ را فدای تعصبات و توهمات باستان‌‌گرایانه نمی‌کند.

Pages