روایاتی در کتب اهل‌سنت وجود دارد مبنی بر این‌که پیامبر اکرم در امور خود مورد سحر قرار گرفته است. حال تصوّر کنید اگر پیامبری را در امور خود به سحر و جادو متّهم نمودیم، آیا خواهیم توانست وی را در امور مهمّی هم‌چون وحی که به ملکوت و عالم ماوراء الطبیعه مرتبط می‌گردد، از این اتّهام مبرّا سازیم؟! «فأین تذهبون؟!»

پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: خداوند برای برادرم علی فضائلی قرار داد، که کسی را یارای شمارش آن نیست. پس هر کس فضایل علی را بر زبان جاری کند، در حالی که اقرار به فضایل او داشته باشد، خداوند گناهان گذشته و آینده‌اش را می‌آمرزد و خداوند ایمان بنده‌ای را قبول نمی‌کند، مگر به ولایت و محبت علی بن ابی‌طالب و دشمنی با دشمنانش.

ابی بن کعب، یکی از مشهورترین اصحاب پیامبر اسلام (ص) و از قاریان قرآن است که نزد اهل سنت از عالمان صحابه به‎شمار می‌رود؛ با این حال، در کتب اهل سنت، از او تنها 164 حدیث نقل شده است، اهل سنت ناچارند اعتراف کنند، هزاران حدیث نزد او بوده و از بین رفته است، و این خسارت برای تمامی کسانی است که قصد بهره‌مندی از سنت نبوی را داشته‌اند.

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در آخرین لحظات عمر مبارک فرمود: کاغذ و دوادی بیاورید، تا مطلبی بنویسم که هیچ‌گاه گمراه نشوید! هنوز سخن پیامبر به اتمام نرسیده بود که عمر با ناراحتی صدایش را بلند کرد و گفت: او حالش خوب نیست، هذیان می‌گوید، کتاب خدا ما را بس است! با وجود کتاب خدا دیگر چه نیازی به سخن او داریم؟

این اولین و آخرین باری نبود که پیامبر (ص) منزلت علی (ع) را بیان می‌کرد، بلکه بارها و بارها، همگان این جمله را از پیامبر شنیده بودند که «علی در نزد من مانند هارون برای موسی است» و شاید این دفعه، پیامبر می‌خواست با ذکر این جمله و جانشینی علی در مدینه به صورت عملی به همه‌ی مردم بفهماند، که منظور از «منزلت» خلافت و جانشینی است.

یکی از اتفاقاتی که در هنگام برپایی قیامت خواهد افتاد بازخواست شدن بندگان هست. این موضوع در آیه 24 سوره صافات بیان شده است. در قبل از این آیه، بیان شده که فرشتگان عذاب، ظالمان را به یک مکان مشخص کوچ می‌دهند و سپس به سوی جاده جهنم، هدایت می‌کنند. در همین هنگام خطاب می‌رسد که آنها را متوقف سازید چون باید مورد بازپرسی قرار گیرند.