وهابیت
بنای بر قبور از نگاه وهابیت، امری غیر مشروع است. در حالی که علمای اهل سنت حکم به جواز آن داده‌اند.
اساسِ تفکر وهابیت بر تفرقه است! در حالی که شیعه و اهل سنت نیاز همه جانبه به همدلی دارد. این وحدت در خراسان مثال زدنی است.
اهل سنت، توسل را مشروع می دانند. اما برخی از وهابی‌های ایران با نام اهل سنت، درصدد انکار توسل هستند.
سرکرده وهابیت به بهانه یاری دین وهابیت، حکم دزدی محمد بن سعود (جد سعودی‌های) را امضا کرد.
سید ابوالفضل برقعی از چهره‌های شاخص جریان قرآنیون است که بنا به گفته خودش، تنها بر آنچه که به صراحت از قرآن می‌فهمد تکیه می‌کند و بسیاری از احادیث نقل شده را رد می‌کند، وی همچنین از برخی عقاید امامیه فاصله گرفته و به اعتقادات وهابیت روی آورده است.
فرقه وهابیت به هدف نابودی هیمنه قدرت مسلمانان بود. به عنوان مثال در نابودی امپراتوری عثمانی اهل سنت، وهابی‌ها نقش اساسی ایجاد کردند و با این کار به تفرقه بیشتر در میان مسلمانان دامن زدند.
وهابی ها به گونه‌ای وانمود می‌کنند که گویا توسل از امور نامشروع است. در حالی که از دیدگاه علمای اهل سنت و شیعه توسل جایز است.
فرقه وهابیت با پوشش اهل سنت، به دنبال انتشار اعتقادات ضد اسلامی خود است. آن ها با نام اهل سنت، حتی اهل سنت را تکفیر می کنند و آنان را مشرک می دانند.
تمام مسلمانان جهان چه شیعه و چه اهل‌سنت صوفی (اکثریت اهل‌سنت) قائل به ندای غیر خداوند هستند؛ یعنی با صدا زدن غیر خداوند همچون یا علی علیه السلام و ... موافق هستند.
وهابیان مدتی است که اصطلاح وهابیت را برای خود نمی‌پسندند و کتاب‌های زیادی نوشته‌اند که عقیده خود را عقیده سلف معرفی کنند و با این استدلال، خود را سلفیه می‌نامند؛ اطلاق سلفیه بر آنان اشتباه است و به آنان ارزش و اعتبار می‌بخشد و آنان را در جرگه مذاهب اسلامی متقدم وارد می‌کند؛ باید با اطلاق وهابیت بر آنان، جدایی آنان را از مذاهب متقدم اهل‌سنت بر همه مسلمانان آشکار کرد.
علمای فریقین، نام وهابیت را برای یک گروه ایجاد شده در قرن دوازدهم به کار برده‌اند؛ این نام با استفاده از اسم بنیان‌گذار وهابیت، «محمد بن عبدالوهاب» درست شده است. عالمان آشنا به این تفکر جدید، این نام را به آنان نسبت داده‌اند و بزرگان وهابی نیز خود با اشاره به این نام، وهابیت را برای خود پذیرفته‌اند.