محمد غزالی
مِطلاق بودن امام حسن(ع) یکی از شبهات تاریخی است که همواره پیرامون شخصیت این امام عزیز مطرح بوده است؛ در صورتی که با کنکاش منابع تاریخی، این مسئله آشکار می‌شود که عباسیان برای مقابله با قیام‌های سادات حسنی، این روایات را جعل کرده‌اند.
غزالی صوفی متعصب، به این خاطر که جسارتی به صحابی نشود، مقتل خوانی امام حسین(ع) را حرام می‌دانست؛ این درحالیست که سخن او با سیره رسول‌خدا(ص) معارض است، زیرا ایشان در موارد مختلفی، خبر از شهادت امام حسین(ع) داده‌اند.
غزالی در کتاب احیاء‌العلوم خویش با مسلمان دانستن یزید، لعن او را جایز نمی‌داند. این در حالی است که از یزید، اشعاری نقل شده است که دلالت بر کفر او داشته و اینکه سراسر زندگی او در شراب‌خواری سپری شد و عاقبت هم در حال مستی مُرد.
در بین اقطاب صوفیه، برادران غزالی از کسانی هستند که هم آثار زیادی دارند و هم شهرت قابل توجه‌ای بین مردم دارند، که با توجه به اعمال و اقوالی که از این دو برادر در منابع آمده، می‌توان به انحرافات و عقاید فاسد اینان پی برد، که برای رسیدن به مقاصد دنیوی خود، اینچنین مردم را فریب دادند.
پذیرش حکومت حاکم غلبه یافته با زور، از سوی اهل سنت مورد تایید است. این دیدگاه مبتنی بر دلایلی است که از آن جمله می‌توان به قاعده «الضرورات تبیح المحظورات» نام برد. اما قاعده مذکور تنها بر جواز انجام برخی از محرمات دلالت دارد، که شامل کارهای غیر مشروع حاکم غالب، مثل تعطیلی حدود الهی نمی‌شود.
یکی از نکات مهم در روز عاشورا پرهیز از روزه گرفتن است که در روایت‌های مختلف از آن نهی شده است، چون خاندان بنی‌امیه و مروان، به شکرانه کشتن امام حسین(علیه‌السلام) این روز را مبارک دانسته و روزه می‌گرفتند که برخی از بزرگان صوفیه از این خاندان ملعون تبعیت کرده و روز عاشورا را یکی از روزهای بافضیلت برای روزه گرفتن اعلام کردند.