یکی از مسائل و موضوعات اختلافی میان مسلمانان و وهابیان، مسأله «زیارت قبر پیامبر اکرم و قبور انبیا، صالحان و عموم مسلمانان» است. ابن‌تیمیه با سخنان مبهم و دو پهلو خود درباره مسأله زیارت قبر نبی مکرم اسلام و تشکیک در مشروعیت و مأجور بودن کسانی که به زیارت قبر شریف آن حضرت می‌روند، به تشویش اذهان عمومی مسلمانان پرداخته است.

با توجه به روایت احمد بن‌حنبل که امیرالمومنین علی (ع) را به عنوان خلیفه قبول می‌کند و منکر آن را از الاغ خانه خود گمراه‌تر می‌داند، معاویه که با آن حضرت به جنگ علنی پرداخته از الاغ پست‌تر است.

وهابیان هرگونه تبرک به صالحان (انبیاء، صحابه، تابعین و علما) را با ادعای وجود نداشتن چنین تبرک‌هایی در بین صحابه و تابعین، حرام می‌دانند و مسلمانان را به خاطر تبرک به صالحان مشرک می‌خوانند. این در حالی است که با مراجعه به تاریخ و مطالعه آن به موارد بی‌شماری از تبرک به صالحان پس از رحلت آنان برخورد می‌کنیم.

عبدالعزیز بن باز مفتی اعظم وهابیت است. وی صراحتا همه مسلمانان از اشعری، معتزله، صوفی و شیعه را کافر می داند. از دیدگاه وهابیت فقط پیروان محمد بن عبدالوهاب مسلمان هستند.

ابن تیمیه اکثر مسلمانان را تکفیر کرده است. امروزه این تفکر در بین وهابیت و گروه‌های سلفی تکفیری رواج دارد. جریان‌های تکفیری همه مسلمانان را به غیر از خودشان کافر می‌دانند. به همین جهت در هر کشور اسلامی که بتوانند به بهانه تکفیر حاکمان و مردم، دست به جنایت می‌زنند.

سخنان ابن تیمیه در رد فضایل امیرالمومنین علی (علیه السلام) چنان آشکار است که حتی صدای آلبانی محدث بزرگ وهابیت را نیز در آورده است. وی می‌گوید: «او در نقد احادیث، شتابزدگی کرده است تا جایی که به خاطر شتابزدگی حدیث غدیر را انکار کرده است.