واقعا متاسفم برای یه عده که عقاید دینی چشمانشون رو بر واقعیت ها و افتخارات ملت خودشون بسته اولا:این داستان بیشتر جنبه ی پند و اندرز داره تا واقعیت دوما:فرض بر اینکه این داستان واقعیت داشته باشه آیا این انصافه از تمامیه ارزش های ملی خودمون بیزار باشیم؟اما بگم توی تمام کشورها بجز ایران به تاریخ ملیشون افتخار میکنن ولی در کشور ما یه عده نه تحت تاثیر اسلام بلکه تحت تاثیر عقیده ی اعراب فرهنگ باستانی ایران رو خورد میکنن