افضل الدین خاقانی شروانی از فرهیختگان، حکیمان و شاعران نامدار ایرانی در قرن 6 هجری، در دیوان اشعار خود بارها و بارها به ثنای اسکندر پرداخته و آنچه در توان داشت تقدیم نام و یاد او کرد. این ادیب ایرانی، باور به ذوالقرنین بودن اسکندر نیز داشت.

ابومحمد الیاس بن یوسف گنجوی (مشهور به نظامی گنجوی)، ادیب و حکیم ایرانی در قرن 6 هجری، در آثار خود مکرراً اسکندر را ستوده و صراحتاً او را ذوالقرنین خوانده است.

فیلم 300 ساخته می‌شود و صورتی زشت و تهوع‌آور از خشایارشا ارائه می‌شود. چون خشایارشا در حال جنگیدن علیه غرب بود. اما در فیلمی دیگر به نام «یک شب با پادشاه» چون خشایارشا در نقش همسر استر (و دامادِ قوم یهود) ایفای نقش می‌کند، بسیار زیبا و مُوَقّر و به عنوان شخصیتی متعادل و عاقل مطرح شده است. رسانه‌های غربی اینگونه ذهن ملت‌ها را به بازی می‌گیرند.

در لندن، اگر یک خیابان فرعی به نام کورش است، اما تندیس چنگیزخان مغول در یکی از بهترین مناطق توریستی لندن قرار دارد. پس بهتر است به چند قلم تعریف و تمجید اروپایی‌ها از کورش دلخوش نباشیم. چون آنان بیش از آن به کورش احترام بگذارند، به امثال چنگیزخان احترام می‌گذارند.

رضاشاه در 17 دی 1314 حجاب را برای بانوان ممنوع کرد. یعنی بی‌حجابیِ اجباری! او حتی برای مردان هم کلاه شاپو (کلاه فرنگی) را اجباری کرد. که با اعتراض مردم مواجه شد. حتی در مشهد کار به تحصن در مسجد گوهرشاد کشیده شد که به دستور رضاشاه، دژخیمان پهلوی مردم را به گلوله بستند و چند هزار نفر به شهادت رسیدند. خوب باید پرسید چرا این عزیزان به رضاشاه اشکالی نمی‌گیرند؟

طبق منابع تاریخی، کورش دستور داد هزینه بازسازی اماکن یهودی از خزانه شاهنشاهی پرداخت شود. حال سؤال در این است که مگر در ایرانِ آن زمان، فقیر وجود نداشت؟ چرا کورش کبیر این پول را صرف فقرا و نیازمندان خودمان نکرد؟!