شبه معنویت های بومی
ساختار وجودی انسان دوبخش دارد: جسم و روح و تمام ادیان آسمانی این مهم را تأیید کرده، متناسب با این دو بعد، آموزه‌ها و راه‌کارهایی را بیان داشته‌اند. باوجود تحریف‌های صورت گرفته در ادیان مسیحی و یهودی، بازهم آموزه‌های آن‌ها به هر دو بعد انسان ویژه توجه دارند. قرآن به صراحت به روح متعالی و خدایی انسان توجه داشته، جایگاه والایی را برای انسان باتوجه به مقام خلیفة الهی او قائل است.
دیدگاهی که در فرقه کیهانی درباره شیطان بیان می‌شود، از مباحث مهم و ابهام‌برانگیز است و با دیدگاه توحیدی بسیار فاصله دارد. از آن‌جا که ابلیس نیز یکی از مخلوقات الهی است، ایمان و اعتقاد داشتن به قدرت و توانایی تسلط او باعث می‌شود تا جایگاهش در هستی، بیش از یک مخلوق بوده، به نگرش توحیدی خدشه وارد سازد. به بیان روشن‌تر، با اعتقاد به استقلال داشتن شیطان و انتساب قدرت و اراده‌ای خاص به او، نعوذبالله، قدرت الهی محدود دانسته می‌شود و این با کمال مطلق الهی و توحید مخالفت است.
فرادرمانی دوره‌ای است که پایه‌ی عرفان حلقه به حساب می‌آید. در عرفان حلقه ادعا می‌شود که طی مراحل برون‌ریزی و درون‌ریزی موجودات غیرارگانیک فرد فرادرمانی می‌شود، بنابر آن‌چه گفته می‌شود حقیقت اتصال در عرفان حلقه چیزی جز ارتباط با شیاطین و اجنه و اجازه ورود به آن‌ها در فضای تفکر انسان نیست و تطبیق آن با تزکیه نفس و مراحل اوج عرفانی تلاشی ناکام و قیاسی مع‌الفارق است.
این ادعا که موجودات غیرارگانیک در وجود افراد پنهان هستند، به اثبات عقلی و منطقی نیاز دارد. طبق آموزه‌های اسلام، همه‌ی انسان‌ها با فطرت و وجود پاک متولد می‌شوند و دلیل احساس وجود غیرارگانیک‌ها پس از اتصال این است که به جای برون‌ریزی که نام‌گذاری حلقه‌ای‌هاست، درون‌ریزی اتفاق افتد و موجودات غیرارگانیک از بیرون به درون انسان راه پیدا می‌کنند.
عمدۀ عرفان‌های آمریکایی از نوع عرفان‌های طبیعت‌گرا هستند؛ به این معنا که متعلق شهود در آن، وحدت روح طبیعت و فنای نهایی سالک در نیروی طبیعت است. طبیعت‌گرایی از آن‌جا آغاز شد که انسان دعوت انبیا را فراموش و به اندیشه منهای وحی و این جهانی خود تکیه کرد و کوشید تا نیاز خود را به قدسیت و پرستش ارضا کند.
یکی‌از ادله عقلی که تناسخیان به آن تمسک کرده و آن‌را دلیل بر وجود تناسخ در ابدان تقریر کرده و ارائه داده‌اند «فرار از تعطیل» می‌باشد. استدلال مزبور در برخی کتاب‌ها به گونه‌ای مطرح شده که یکی از مقدمات آن به مسئلۀ تعطیل در وجود بر می‌گردد. با توجه به این نکته می‌توان تقریر دیگری از استدلال ارائه داد...
آنان به حسب دیدار با آن‌حضرت مدعی مقامات عُلیا و مناصب الهی بی‌همتا نگشته‌اند. حال آن‌که احمد بصری مدعیست سفیر امام زمان و شاهد وی و حاضر در محضر وی و سامع کلام وی و حتی مدعی جانشینی اوست و نیز ادعا دارد خود احمد همبوشی زمینه ساز ظهور امام زمان (عج) و منسّق و هماهنگ‌کننده ظهور وی بوده، یمانیتش را نیز در دست دارد.
پیروان همبوشی می‌گویند: اگر شیعیان این روایت وصیت را تضعیف کنند در آن صورت اثبات کرده‌اند که نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هیچ وصیتی نکرده است و این یعنی آن حضرت این‌چنین وصیت تکلیف شرعی مهمی را انجام نداده است، زیرا روایتی غیر از «حدیث وصیت» مبنی بر وصیت کردن نبی‌اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) موجود نیست!
احمد بصری ادعا دارد که تبعیت از وی بر همه مسلمین واجب است و هر کسی منکر مهدویت وی بشود، منکر ولایت علی مرتضی (علیه‌السلام) شده و کل اعمال عبادی‌اش باطل و رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از او بیزار است! حال آن‌که شریف مرتضی می‌فرماید بر هیچ کس واجب نیست که به امامان احتمالی بعد از امام دوازدهم ایمان بیاورند.
شیخ مفید (رحمة الله عليه) می‌نویسد: «بعد از دولت قائم آل محمد (عليه‌السلام) برای هيچ کسي دولتی نخواهد بود. مگر این‌که روایتی آمده است مبنی بر قيام فرزند وی که آن هم اگر خدا بخواهد؛ ولی تا بحال بطور قطعی ثابت نشده است! اما بيشتر روایات اهل‌بيت (علیهم‌السلام) دلالت بر این دارد که مهدی (عليه‌السلام) این امت را ترک نخواهد کرد جز این‌که چهل روز به قيامت باقی مانده باشد که این ایام هم ایام هرج و سردرگميست.»
کل دعوت احمد بصری بر یک خوابی بند است که در نجف برای حوزه علمیه دیده و بحسب آن برای ایجاد اصلاحات اقتصادی، سیاسی، مذهبی در حوزه قیام کرده بود. آن‌ها وقتی به مقوله خواب و رؤیا می‌رسند بصورت مطلق دیدن ائمه یا انبیاء در خواب را ضمان و عاصم از سهو بودن خواب دانسته و آن را حجت می‌شمارند!
موارد عام و فراگیر همیشه دست‌آویز دجاجله و مدعیان دروغین بوده است تا بتوانند بدین طریق دروغ خود را راست جلوه داده و جذب نیرو بکنند. در بحث استخاره غلام احمد قادیانی یک قرن پیش ادعا کرده بود هر کسی که می‌خواهد بر صداقت وی مطمئن گشته و او را پیغمبر خدا خطاب کند استخاره کند تا خداوند وی را با الهامات خود یاری کند.
در طی قرون متمادی، از صدر اسلام تاکنون افراد متعددی ادعای مهدویت یا نیابت خاصه و درجه معیّنة از طرف خداوند متعال یا اولیاء الله نموده‌اند و این روند تاکنون نیز ادامه داشته و از قرار معلوم ادامه‌دار خواهد بود! فلذا بصرف ادعای یک شخص و شیرینی القابی که به خود می‌بندد نمی‌توان پی به صداقت وی برده و او را تصدیق کرد.
دجال بصری در یکی از بیانیه‌هایش به دو روایت پیرامون اصحاب امام زمان (علیه‌السلام) استدلال کرده است و آن‌ها را مطابقت داده که مصداق آن‌ها خود اوست. روایت اول: از امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)؛ «... آگاه باشید که اولین آنان از بصره است و آخرینشان از أَبدال.» روایت دوم: از امام صادق (علیه‌السلام)؛ «... و از بصره، احمد.»